İşte gittin. Gitme dedim de gittin. Ben giderken, gitme dediydin de kaldıydım ben. Zaten yarım ağızla demiştim. Kal desin, gitme desin diye… Kal dediydin.

Medet dediydin, medetimdin. Senden paslıydım da pasımı gider dediydin; gönül aynam göstermiyor dediydin nurdan yüzümü; kendi yüzünü… Kal dediydin de kaldıydım; gittin…

Ağır seviyorsun derdin. Derdin bu olsun derdim sana; derdin bu olsun… Sesim sensin dediydin, dilim sensin dediydim… Lisan olmamış dilim… Gittin, kal diye çağladım da gittin. Sen kal dediydin de kaldıydım ben; gittin…

Gurbetlere vurdum kendimi. Senden uzak diyarlara. Kokunun zar zor yanaştığı yerlere. Zamanla öyle bir yayıldın ki şaşarsın. Meğer seni de götürmüşüm… Kaçacak kent yok bana; nereye gitsem seni de götürüyorum. Sılamı gurbete döndürüyorsun, gurbetimi sılaya… Deli gömleği giyiyorum hırka niyetine. Niyetimdin ey yalnızlığımın iftarı… Ölme dediydin de sarıldıydım hayata; gittin de cellâdım oldun…

Göğümde dolunay gibiydin. Her yerden görüyorum işte seni. Her yerden görüyorum.

Derkenârına yazılmışım bu defterin. Adının harflerini yazmışlar, eğer varsa hâlâ adın, gönlümün kurumuş yapraklarına… Korunmuş yaprağım, adın her yaprağıma yazılmış, harf harf… Tecellidir, karşı konulmaz. Git derler gidersin, gel dediklerinde gelmiştin.

Gezdiğimiz yerleri ot bürümüş. Adım atmamış kimse. İzlerini aradığım yollar bunlar. Ot bürümüş… Ağlayarak geziyorum; takatim yok yaşlarımı silmeye. Seni kime anlatayım? Kimle dertleşeyim seni?

Âhımı hangi kuyu kabul eder?

Adın da ah gibi zaten; bir büyük eyvâh gibi…

Kal demiştin de gidemediydim bu yüzden. Lafını dinlediydim, çok da yalvartmadan. Beni faydasız yalvarmalara bıraktın; beni kimsesiz çocuklar gibi bıraktın. Dualar gibi yalvardım sana. Yağmur yağdırmayan yağmur dualarıyla. Kabul olmayan duam; gittin…

İsterdim ki, geçen günlerin hatrına; hani beğendiğin bir tek an adına, bir güzel anı adına, birazcık kalaydın; öyle uzun değil, bir sarılmalık…

İşte gittin…