İnsanlar bazen hiç ummadıkları zamanlarda öyle olaylarla karşılaşırlar ki, bu onların hayatlarında bir nevi dönüm noktası olabilir. Bu olayların içinde mutlaka insanlar vardır. İyi veya kötü çağrışımlar yaptıracak, o kişiye müspet olarak hayatın gerçek tadını, değerini gösterecek olanlar olduğu gibi, tam tersi acılar üzüntüler ve pişmanlıklarla hayatlarını zehir edeceklerde çoğunluk olacaktır. Bu ikinci kısım insanlardan bahsetmekten çok asıl olan insanlara yön verecek, derdine neşene ortak olacak olan –ki ben onlara KUTUP YILDIZLARI diyorum- çok özel kişiler vardır çok azda olsa… Ben sizlere böyle Kutup Yıldızı" n dan bahsetmek istiyorum:

Geçenlerde İstanbul"un en güzel semtlerinden Moda"da deniz kenarında bir kafede oturuyorum. İkindiden sonra akşama yakın. Hava çok güzel kış ortası olmasına rağmen ceketle dolaşılacak günlerden bir gün. Güneşin batışını seyretmek istedim. O arada yanıma doğru birisi yaklaştı. “Oturabilir miyim masaya bey abi ?” diye sordu ve oturdu. Yüzü kederli orta yaşı biraz geçmiş beyefendi ile konuşmaya başladık. Çok güzel konuşuyordu. Ama belli çok acı çekmişti. Anlattıkları hep insanların nankörlüğü ile ilgili. Bir sürü kötülük görmüş. Şimdi kendi işini kurmuş ama eski günlerdeki çektiği acıları unutamamış belli. Sohbet arasında “birde güzel anım var” dedi. “Birini tanıdım, daha doğrusu tanımaya başladım.” “Çok güzel biri olduğu belli,  cana yakın, ses tonu samimi ve etkileyici. O da çok acı çekmiş galiba. Sık sık telefonlaşıyoruz. Ama mesaj atmıyor nedense! Her neyse önemli değil mesajı atmaması, sesini duyuyorum ya. O benim sanki Kutup Yıldızım oldu. Onun sesini duymadan yolumu bulamayacak gibi hissediyorum kendimi. O"nu yıllar önceden tanıyormuşum gibi hissediyorum. O" nun sesini duyduğum zaman işlerim daha iyi gidiyor. Bilmiyorum arkadaşım sen ne dersin, olur mu böyle şey? İnsan hiç tanımadığı görmediği birine bu kadar bağlanır mı? Bunun adı nedir?”

Bir çırpıda anlattı yukarıdakileri bana. Hem de beni ilk görmesine rağmen. Belli içi dolu dolu olmuş. Boşaltacak bir yer arıyor. Dinledim, daha çayını bile söylememiştim. Garsonu çağırdım, çay söyledim. Bunları anlatmanın verdiği rahatlıkla, “Kusura bakma senin de başını ağrıttım. Ne olur bağışla!” Hiç tanımadığım bu adamı sevmiştim. Çok samimi içten biri idi. Sanki dertlerimiz aynı idi. Koyu bir sohbete başladık. Çaylarımızı içtik tekrar tekrar çaylar içtik. Güneş çoktan batmıştı bu arada. O batışı bile seyredememiştim. İsim adreslerimizi aldık. Yıllardır birbirini tanıyan iki dost gibi ayrıldık. Ne tuhaf dedim. Sanki bu kişi beni anlattı ve gitti. Yolda hep düşündüm. Çok doğru. İnsanların hayatlarında Kutup Yıldızı diye tarif edebileceğimiz kişiler var olabilir. Ancak unutulmaması gerekir ki Kutup Yıldızı bir tanedir. Yıldızlar çoktur ancak Kutup Yıldızı tektir. Ve tek olan şeyler her zaman çok değerlidir. Değerlerinin çok iyi bilinmesi gerekir. Gündüz belki Kutup Yıldızını göremeyiz ama bizim görmüyor olmamız Kutup Yıldızının yok olduğu anlamına gelmez. O her zaman vardır. Var olarak kalacaktır. Önemli olan Kutup Yıldızını diğer yıldızlarla karıştırmamak gerekir. Ne mutlu kendine bir Kutup Yıldızı bulabilenlere. Ben Kutup Yıldızımı çok özledim bu arada. Yeter artık Kutup Yıldızım gel gel gel…

Güneş hakkında da yazmak isterim. İleride kısmet olursa Güneş hakkındaki yazımda görüşmek umuduyla…

Ha bu arada şunu söyleyeyim. Adresini telefonunu aldığım dostumu aradım. Telefonda santral “……….."a kayıtlı böyle bir telefon bulunmamaktadır.”