Ahmet Hamdi Tanpınar'ın cahilsin okur öğrenirsin, adam yok yetiştirirsin, palan yok kazanırsın her şeyin bir çaresi var… 

Fakat insan bozulduğu vakit bunun çaresi yok…

İnsan bozulduğu vakit çaresizlik başlıyor, dünya geneline bakın ırkı, dini inancı, eğitimi, zenginliği, fakirliği ne olursa olsun insanın bozulduğu her yerde kötülük almış başını gidiyor…

Diz boy dedikodu Hep onun dediği doğru…

Dünyadaki Savaşlar, ölümler, zulümler toplum içinde çürümüşlükler, aile içindeki parçalanmalar, cinayetler hep kötü insanların temelinde yaşanmakta…

Kötülüğü mücadele ile bitirenler gücü yetmeyip de kötülüğe esir olanlar var. Kötülüğü bildiği halde görmeyenler,  görmek istemeyenler…
Falan elma çaldı hırsız, filanda çaldı hırsız değil, mesela bir haksızlığı gördüğümüzde taşlıyoruz, linç ediyoruz, Yanımızdaki bir arkadaşımız yaptığında gülüp geçiyoruz örnekleri uzatır gideriz…

Toplumu oluşturan en büyüğü iki yüzlük biz İki arkadaşız karşılıklı kötülüklerimizi idare ediyoruz, Aynı kötülüğü yapan bize uzak duran bir arkadaş olunca ikimizde birleşip ona ders vermeye kalkıyoruz… 

işimize geldiği zaman topluma zarar veren birini yolu açılsın diye pazarlarken, menfaatimiz yoksa faydalı olacak kişiyi böcek gibi geziyoruz…
Bozulan insan modeli her yerde, her vakit karşımıza çıkacak. Önemli olan onlara yenilmeden ayakta kalma ve mücadele etmek…