Bugünlerde o kadar gün ve gündem konusu var ki: Çanakkale"yi unutmadık şehitlerimizi en güzel şekilde andık, bu vatanı onlara borçluyuz ama borcumuzu yerine getirebiliyor muyuz?
Geçtiğimiz hafta doğu Anadolu deki yoksul bölgelerimizdeki depremle canı gönülden bizlerde sarsıldık, 50'nin üzerinde yurttaşımız deprem şehidi oldu. Onlar ki diğerlerine biraz daha iyi bir yaşamı; farkında olmadan bırakmış oldular. Onlar, hala o yıkılan kerpiç evlerde büyükleri tarafından mutlu gösterilecekti? Gün geçmiyor ki, mutluluğunu bile insanlar yüzüne yansıtamaz oldular. Samsun'daki duyuru ve ilan panolarında 18-24 Mart yaşlılar haftası olduğu anlaşıldı. Yaşlılar deyince; Türkiye'de yurttaşlarımızın gelecek güvencesi ve kaygısı aklıma geliyor ister istemez. Keşke  hatırlatmasalar bu yaşlılığı çünkü bu arada gençlerde kaygı duyar oldular. Yaş 35'e gelene kadar iş buldum? Bulamadın, yandın; iş ilanları genç arıyor. Genç nüfusun oldukça fazla olduğu bir ülkede orta yaşlı işsizlik görünüyor. Eyvah!Bir tolumun huzurunu bozan en büyük etken, işsizlik ve eğitimsizliktir. Yaşlılıktan söz etmişken Komşumuz Ahmet Beyi gördüm. Onun yaşı da nerdeyse altmışa yaklaşmıştı. Selamlaştık 'Nasılsın' dedim? "iyiyim" dedi. Yakınlarda prostat ameliyatı olmuştu, iyi olduğuna sevindim.Parmağıyla karşı kaldırımı işaret ederek "Şuraya baksana Süleyman Bey" dedi 'Hayırdır' dedim. Karşı kaldırımdaki adamı gösteriyordu. 60 yaşından aşağı değil bir kere, sırtında büyükçe bir sepet bir eliyle sepetin kolanını tutuyor bir eliyle sol dizine eliyle payanda yapıyor. Belli ki o koca sepet bile ağır geliyordu. Belki romatizması vardı? Belki gözleri az görüyordu? Belki dizleri tutmuyor, ağrıları vardı? Torunu da var mı acaba? Böyle düşünürken Ahmet Bey'in sesiyle " Soralım mı?"  "Nedersin Süleyman Bey" nedir? neden bu yaşta o sepet sırtında hamallık yapıyor? "Bir gören, yetkili göz olur elbet" !? "Yaşlılar Haftası " bu hafta dedim