“Neyi arıyorsan sen, O' sundur der Mevlana. Zulmün peşindeysen zalimsin, aşkı arıyorsan aşık. Elinden tuttuğumuz her sevgi, bizi sürükleyip, kendi iç dünyamızın derinliklerinde bir keşif gezisine çıkarır. Her tanıdık benliğimizde bir kazıdır aslında.”
 Bazen insan çaresiz kalıyor, kelimeler yetersiz oluyor. Anlatmak istediğimiz şeyi anlatmakta zorlanıyoruz. Boğazımızda düğümleniyor kelimeler. Anlatamıyoruz derdimizi. Anlamıyorlar aciz kalıyor. Kelimeler cılız kalıyor. Bilmem bu durumda ne yapılır, ne denir böyle durumdaki insanlara. Deli mi, biçare mi, aptal mı, yoksa daha başka bir kelime mi?
 Yüzüne bakmakta doyamadığımız, her an yanında olmak istediğimiz, sözlerden çok gözlerin hakim olduğu bu insanlar kaç tanedir? Tanımaktan gurur duyduğumuz, özlediğimiz her an aklımızda olan bu değerli kişiler insana ömrü boyunca kaç tane denk gelir? Bazen bir veya en fazla iki çok şanslıysan tabii. Çoğu kimse böyle bir duygudan habersizdir. Yahut ellerine konan bu şansı ellerinin tersiyle itmişlerdir, itmeye devam ederler. Sonra çok pişman olunacaktır eminim ama geriye dönüşü asla olmayacaktır.
 Sizler, bizler, onlar...Var mı hayatınızda böyle gözleri ile konuşan  acayip insanlar. Halleri dillerinden daha çok etkilidir. Göremediğiniz zaman gözleriniz dolu dolu olur. O cılız kelimelere o aptal kelimelere kızarsınız. Yutkunmaktan bitap olursunuz. Dalarsınız camdan dışarılara. Boş gözlerle nereye baktığınızı bilmeden bakarsınız bakarsınız...Kaçarsınız insanlardan. Deniz kenarındaki kambur çam ağaçlarına koşarsınız. Onlar seni görünce kamburluktan kurtulmuş gibi dikleşirler adeta. Sana kızarlar, neden derdini anlatamıyorsun derler adeta. Hayat geçiyor, ömür bitiyor, yarın çok geç olacağını bilmiyorsun derler. Derler ama  ama onlarında yapacak bir şeyleri yoktur fazlaca. Uzun uzun dertleşirsin onlarla değil mi? Titreyerek ayrılırsın yanlarından...En kısa zamanda tekrar buluşmak üzere...Biraz ferahlamışsındır. Kendini kandırarak uzaklaşırsın. Ya sonra mı? Hayat devam ediyor acımasızca...Yarın tekrar acılar ve tekrar yutkunmalar...Kimsenin görmediği yerde gözyaşları...
 Birbirimizi sevmek iki iken tek olabilmektir. Tek düşünebilmek, tek hayal edebilmektir. Gerekirse tek ölebilmektir.
 Aslında sevdiğimiz insana ne kadar değer veriyorsak o kadar değerliyiz dir. Gerçek sevgi senin şarkını duyan ve ihtiyacın olduğunda tekrarlayabilen kişi ile yaşanır.
 Cılız kelimelerin, boğazımıza düğümlenen cümlelerin en az olduğu bir hayat umuduyla, hoşçakalın.