ÇINAR AĞACI

Merhaba değerli okurlarım

    Bu haftanın önemine istinaden sizlere siyasetten ve güncel olaylardan biraz uzaklaşıp her insanın hayatında çok özel yeri olan, aslında her şeyimiz olan babalarımız ve babalar günü ile ilgili yazmak istedim.

    15. Haziran yani Yarın Babalar günü peki bizim gelenek ve göreneklerimizde babalar günü diye bir gün yok, peki nereden nasıl oluştu bu babalar günü merak ettim ve biraz araştırma yapıp sizler ile paylaşmak istedim.

    Geçmişe dönüp baktığımızda, Babalar günü çok eski yıllara dayanmaktadır. Kimi tarihçilerin araştırmasına göre, Antik Roma zamanlarında bile Babalar günü kutlanmaktadır. Kimi tarihçiler ise herhangi bir tarih bildirmeden, Babalar gününün ilk olarak Batı Virginia'da ortaya çıktığını dile getirmektedir.

  Babalar Günü ilk kez 19 Haziran 1910'da Washington'un Spokane şehrinde kutlanmıştır. Daha sonra diğer şehirlere sıçramış ve kutlamalar tüm dünyayı sarmıştır. İlk resmi Babalar günü kutlaması ise 1924 yılında ABD Başkanı Calvin Coolidge vasıtasıyla gerçekleştirildi. 1966 yılında ise o dönem başkanlık yapan Lyndon Johnson, her sene haziran ayının 3. pazar gününün Babalar günü olarak kutlanacağını bir bildiri eşliğinde herkese duyurdu.

   Bu yüzden her yıl haziran ayının 3. pazar günü babalar günü olarak kutlanmaktadır. Ülkemizde 80 li yılların sonlarına doğru batıya özentinin artması batı kültürün yaygınlaşması benimsenmeye başlaması ile birlikte kabul gören Babalar günü her yıl haziran ayının 3. Pazar günü kutlanmakta.

  ABD ve Avrupa her ne kadar Babalar gününün oluşumu ve ilk kutlanmaya başladığı yerler olsa da Babaya bakış açıları annelerinin eşi evin geçimini sağlayan bir birey, bu bakış açısı ile babaya saygı ve hürmet sadece kutlamadan ibaret.

  Oysa ülkemizde, özellikle İslamiyet'i yaşayan ve islami değerleri üstün gören toplumumuzda Ata, Baba çok farklı bir değer.

Baba evin her şeyidir, yapı taşıdır, birleştiricisidir, koruyucusudur, bütünleyici unsurudur.

Baba değerli bir roldür, Kız çocuklar için ilk aşk, erkek çocuklar için bir kahramandır, Baba kendi mutluluğundan çok çocuklarının mutluluğu ile mutlu olandır, Baba gönül yoldaşı, Anne ise her zaman baş tacıdır.

Baba mantığımız, Anne duygusallığımızdır.

Baba yaslandığın dağ, Anne gezindiğin bağdır.

Hayatta bizi en çok seven iki kişiden biridir.

Her zaman bizi saran koruyan, kollayan, sevgisi ve güveni içimize dolandır.

   Baba, Kızını gelin ederken veya oğlunu askere uğurlarken gözlerinden damlalar sessizce inerken duygularını saklamaya çalışan adamdır.

Kaç çocuğu varsa o kadar sayıda omuzlara binen sorumluluğu vardır.

    Bazen en iyi arkadaşımız bazen sırdaşımız. Ama her zaman kalp atışımızdır.

Güçlü, kararlı, sert bakışlı, otoriter, güvenilir tanıdığımız ilk adamdır.

    Baba sırtımızı yasladığımız çınarımızdır, Karşılıksız yürekten seven yegane sevgilimizdir.

    Birde bu sevgiden kısmen de olsa mahrum kalan babasını kaybedenler vardır. Kiminin yaşamından erken ayrılmış, kiminin ayrılmaya hazır değilken gitmişler. Baba artık yaşamıyor olsa bile babasız kalamaz insan. Bir kez okşamışsa başını, akşamları seni gördüğünde dağılmışsa hüznü, babasız kalmaz insan. Özler sadece babasını. Onlarında babalar gününü kutlarım, mekânları cennet olsun.

Şimdi gözlerinizi kapatın ve düşünün. Eğer BABANIZ yaşıyorsa, kıymetini bilin, her fırsatta sevginizi belirtin. Yarın ayrılacakmış gibi her fırsatta sımsıkı sevgiyle kucaklayın. Sevdiğinizi söylemek için BABANIZ her zaman yanınızda olmayabilir.

Bu vesileyle aziz vatan için şehit olmuş nice babalarının, baba adaylarının ve tüm Babaların önünde saygıyla eğilir hepsini içten duygularla selamlarım.

"BABALAR GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN"

Esen kalın