Fıtrî olarak, aileden veya çevreden etkilenip; İslamı öğrenmek, yaşamak isteyen insanlarmızı çoğu kez çeşitli tuzaklar, yanlışlar veya "keyfe ma yeşa" oluşumlar beklemektedir!
Bu oluşumların bol olduğu günümüzde; arayış içinde olanlar ne yapacak da doğruya isabet edebilecek!
Cemaatler ve tarikatlar; İslamı öğrenmekten ziyade yaşama yeridir.

İslamı öğrendikten sonra herhangi bir cemaate veya tarikata intisap ederseniz; hem kendinize hem de gittiğiniz yere faydalı olursunuz.

Yok eğer , İslamı öğrenmeden herhangi bir cemaat veya tarikata intisap ederseniz; Sizi koyu bir taassup, dar bir islam anlayışı, bol miktarda diğerlerine düşmanlık, kin, haset veya yok etme duygusu ya da inancı bekler…

Sanırsınız ki;  bulunduğunuz yerden başkası tamamen dalâlette, sapıklıkta veya yanlıştadır.

Tek doğru ve Cennetmekân sizin guruptur.

Diğerlerini de keyfinize göre tasnif eder, istediğiniz yere gönderirsiniz (!).

Halbuki, istediği yere gönderme gücü, bizim akaidimize göre sadece Allahu Tealanındır.

Bu oluşumların sadece dini sahada olduğunu sanmayın.

Her sahada; fikrî, ideolojik ve sosyal hayatta da vardır.
Fikrî veya ideolojik oluşumlar; öğrenmekten ziyade inandığı değerleri birlikte  yaşamayı ön planda tutanların buluşma yeri olmalıdır..

Ancak gerçek hayat hiç de böyle değildir!

Aidiyet duygusuyla yaklaşılan ideolojik veya fikrî oluşumlar zaman içinde; o kişilerin hayat tarzı ve inanç değerlerinin tamamını oluşturabiliyor...
Araştırma zorluğuna katlanmaktansa, aidiyet ya da yandaşlık duygusuyla kolaycılığa kaçma eğilimi; gün geçtikçe insanlarımızı birbirine zıt hatta düşman kitlelere dönüştürebiliyor.
Neden böyle bir taassup girdabındayız sorusunun cevabı:
Ailede, okulda, sokakta ve sosyal hayatın zorunlulukları ya da menfaate dayalı gel gitler içinde aranmalıdır.

Nasıl bir dine, fikre, ideolojiye inanmak zorunda bırakılmışız ki; bizi birlikte yaşama duygusuna değil de, daima ayrışmaya götürmektedir!

Yanlışlarımızı samimiyetle  aramak, birlikte yaşama mecburiyetimizin asgari müştereklerinde buluşabilmek umuduyla...