Kırmızı bir alarm tuşuyum

Bütün öfkelerin doruk noktasını bekleyen.

Barışa yazılan bir şarkının sol anahtarıyım

Kopmamaya direnen

inatçı bir kertenkele kuyruğuyum

Sana çınar gölgesiyim,

Kendime sonbahar..

Altı delik bir ayakkabıyım Hrant'ın ayağında

Bütün küfürlerin imla kılavuzuyum

Dilek ağacında,

Mütevazı bir arzunun çaput beziyim..

Nemrut'un kulağını mesken tutmuş bir sivrisinek,

Yavuz'un sırtına otağ kurmuş ölümcül bir çıban,

Ve ırksızım..

Ocakta ekmeğim,

Şubatta yalnız bir sevgili..

Kilerde kanlı bir çamaşır sepeti

Bir kuru kafayım Hamlet'in elinde

Var olmak süresiz açığa alındı.

Bir fabrikanın mesai bitimiyim..

Sadaka toplumunun bir Ferd'i olmaktansa

Koşulsuz açlık greviyim..

Kaidesiz bir istisnayım,

Ve yazıldığı gibi okunan;

Okunduğu gibi anlaşılan bir cümle oluyorum en son;

“Hinditan'a ne kadar benziyoruz.. İkimizi de öküzler yönlendiriyor”