Öfke, bir insanın en aciz olduğu andır. Öfkeli iken verdiğimiz her karar bizim aleyhimize olacaktır. Ancak ne yazık ki hep önemli kararlarımızı öfkeli iken veririz. Kendini en akıllı sanan insanlar bile çoğu zaman öfkelerinin etkisinde kalıp, daha sonra aleyhlerinde olacak kararları ne yazık ki alırlar.
 Aslında öfkelenmek çok anormal bir duygu değildir. Her insan öfkelenebilir. Ancak öfkemizi kontrol altına alabilmeyi bilmeliyiz. Öfkelerinin etkisinde kalarak karar alan insanlar yaşam kalitesinin düşmelerine sebep olurlar.
 Her şeyden önce öfkemizi kabullenmemiz gerekir. Öfkeli olduğumuzu kabullenmek, öfkemizi yenmenin en önemli kuralıdır. Bastırılmaya çalışılan öfke, surat asma, sert konuşma, kaba lisan şeklinde tezahür eder. Bu durum çalışan gurupta olumsuz etki yapar. Verimi düşürür.
 Kendimize neden öfkeli olduğumuzu sormalıyız. Düşünelim neden öfkeliyiz? Öfkeli olmamıza sebep olan etkenler nelerdir? Öfkemize sebep olan etkenleri ortadan kaldırmamız lazım, yahut eğer buna gücümüz yetmiyorsa kendimiz öfkeye sebep olan etkenlerden uzak durmalıyız. Her zaman istediklerimiz olmayabilir. Hayal kırıklığına uğrayabiliriz. Kendimizle dalga geçebilmeyi bilmeliyiz. Dünyaya takılıp kalmamalıyız. Kendimize olan saygımızdan dolayı kendimizi fazla üzmeye hakkımız yoktur.
 Zaman zaman değişmeyi seçmeliyiz. Sabit kalıplar içinde takılı kalmamalıyız. Kendimizin de hata yapabileceğimizi kabullenmeliyiz. Hep başkalarına kızmak yerine bazen kendimize de kızmalıyız. Neden hep ben mi doğru yapıyorum diyebilmeliyiz?
 Kendimizi ifade edebilmeyi bilmeliyiz. İnsanlarla iyi ilişkiler kurabilmeliyiz. İyi ilişkiler kuramamak olumsuz etkileri beraberinde getirir. Öyleyse ilişkilerimizi çok iyi ayarlayabilmeliyiz.
 Öfkeyle korkuyla geleceğe bakmamalıyız. Çevremizdeki güzelliklerin farkına varalım ve kıymetlerini bilelim. Öfkeli ve sinirli insanlar aslında o an en zayıf insanlardır.
 Güzel günler diliyorum.