(2007 Sevgililer gününde yazılmıştır)

Sevgililer gününüz kutlu olsun. Bugün sevdiğinize bir kez daha 'seni seviyorum' diyeceksiniz. Belki bunun için günlerdir hazırlanıyorsunuz. Çiçekler, kalpli yastıklar, pastalar, küpeler, cüzdanlar, biblolar vs. aldınız. Mesajlar gönderecek, şiirler okuyacaksınız. Tüketim toplumu mimarlarının size uygun gördüğü ne varsa hepsini kullanacaksınız yani...
Niye?
Çünkü 'O'nu SEVİYORSUNUZ'

Bir dakka, bir dakka...
Aceleye gerek yok.
Durun bakalım. Hemen öyle dükkanlara vitrinlere saldırmayın. Belki satıcılarımız, haliyle müslüman olduğu için, geçen Cuma, namaza gidip, hutbeyi dinlemişlerdir. Onlara bir sorun bakalım, bu hediyeyi "sevdiğinize" almanızda dinen bir sakınca var mı? 

Belki de bu çiçeği aşık olduğunuz kıza alamazsınız!
İlk önce nikah cüzdanınızı gösterin bakiim.
Nee!..
Demek evli değilsiniz.
Ne ayıp...
O zaman nişanlısınız demektir. Bakayım yüzüğünüze!
Hatta bu kalpli yastığı almanız için, nişanlanırken çekilmiş, aileyi de içine alan bir nişan fotoğrafınız gerekiyor.
Ne demek 'ne alakası var?'
Evli ya da nişanlı değilseniz sevmeye, aşık olmaya hakkınız yok. Haddinizi bilin azıcık. Duymadın mı Diyanet İşleri Başkanlığı'nın fetvasını birader?
Kafir misin sen? Hem dinle ilgisi olmayan bir günü kutluyorsun, hem de resmi olarak tescil edilmemiş bir sevgiliyle yapıyorsun bunu...
İki kere kafirsin sen zındııık!
Bir de utanmadan sevgini bu güne hapsediyorsun ha!..
Pis istirmacı seni...
Sen nasıl müslümansın? Sana ancak olsa olsa münafık denir. İki yüzlü seni...
Topla bakalım pılını pırtını...
Bu dükkan sana çalışmaz.
Hadi kardeşim hadi, evlen, nişanlan öyle gel bakayım.

"İyi de abi, evlilik aşkı öldürüyor be!"
"Bak şu kafire, hala konuşuyor yaa, git be git... Elimi kana bulama benim"