Seydibeşir Kuveysna Osmanlı Usaray-i Harbiye Kampı, bu kampta 1918 yılında Filistin cephesinde savaşan 16. Tümenin 48. Alayına bağlı Osmanlı askerleri tutuluyor. İki yıl boyunca türlü işkenceden geçirilen askerler başka savaşta İngiliz'lerin karşısına çıkmasın diye dezenfekte adı altında süngü zoruyla yüklü miktarda krizol madedesi konulmuş havuza sokuluyor,ayaklarını soktuklarında haşlanmaya başlayan askerlerin kafalarını suya sokturup çıkardıklarında askerlerin gözleri yanmış ve 15 bin asker kör olmuştu.
Dünyanın demokratik diye lanse ettiği İngilizler.

Körfez savaşı, vatanına ihanet eden bir halk, karmaşa, yıllarca bitmeyen kin ve kan. Irak cezaevlerinin en ünlüsü Ebu Garip,işkence görüntüleri, çıplak , kafasına çuval geçirilmiş ,elektrik verilen ,üst üste yatırılmış çıplaklar, kendi pisliği üzerine dökülmüş insan görüntüleri. Karşılarındaki demokrasinin savunucusu Amerikan askerleri.

Suriye, ortaya çıkan görüntüler, aç bırakılmış, demir sopalar ile dövülmüş,dağlanmış vücutlar,boğularak öldürülmüş insan görüntüleri. Hiç bir silahlı mücadele kuralına göre yapılmaz. Sokakta kimin elinde silah varsa kanundur,mahkemedir,haktır,hukuktur. Kanla yazılır o tarih ve yüz yıllarca sürecek bir kan ve nefretin tohumlarını eker  insanlar bu mücadele içinde.
Güçlü bir ülkede bunları görmek tabiki mümkün değildir, sistemin dışında bağımsız olarak güçlenmek isteyen ülkeler bir potanın içerisinde eritilmeye çalışılır. Görüntü olarak demokratik hak arayışı olarak gösterilen halk eylemlerinin zamanla ülkeyi ekonomik ardından ise siyasi çöküntüye uğratacağını görememek iyimserlikten başka bir şey değildir.
İki alanda zayıflatılan ülkenin zamanla başkalarının kontrolü altına girdiğini, tarihimizde çok kez gördük. Bu çöküşün hazırladığı alt yapı sayesinde ülke içinde çıkartılacak bir kaosun nelere mal olacağını Suriye'ye baktığımızda daha net görebiliriz.
Suriye'de olayların başlangıcı, 1971 yılından beri orayı yöneten Esad ailesinin ve 1963 yılından beri idareyi elinde bulunduran  Baas hareketinin iktidarı bırakması talepleri ile başlayan protesto gösterilerine karşı  devletin silah kullanması nedeniyle tüm ülkeye bu hareket yayılmış olup şimdiki iç savaşın başlangıcı olmuştur.

Ülkemizde başlatılan eylemlerde her ne kadar halkın yönetime olan başkaldırısı densede, orada sadece belli gruplar vardı bunlar halkın tamamını temsil etmiyordular ve bunun bir dış merkezli plana dönüştüğünü görememek hatadır. Olay esnasında belli bir mezhepsel yaklaşımın olayları üstlenme etkinliği Suriye benzeri bir ortamın yaratılma çalışması idi. Görülmesi gereken bu arka plana şiddetle karşı çıkanlara söylenecek tek şey ise, en çok demokrasiden bahseden sizlersiniz, iktidarın eylemlerle yıkılmasının ülkeye kazancının ne olduğu hiç düşünüldü mü ? Sandıkta iktidarın el değiştirmesi istikrarın göstergesi değil mi ? Yapılan eylemlerle uygulamalar arasındaki farkın düşüncenizin neye hizmet ettiğini ön plana çıkarmaktadır.
Bunlar vatanını seven herkesin söylemesi gereken şeylerdir. Kaosun yaşandığı bir ülkede adalet  güçlü olanın yanında olacaktır. Kan ile tarih yazılmaya başladığında yıllarca açlık,ölüm,işkence,tecavüzler, katliamlarla boğuşan bir ülke topraklarında yaşayacağız. Ne vatanımda nede dünya üzerinde hiç bir ırkın veya milletin yaşamaması gereken bu olumsuzlukları neden yaşayalım ? Yeniden bir Türkiye kurmanın nelere mal olacağını hesaplayamayacak kadar acizmiyiz ? Yeni kurulacak veya oldukça zayıflatılıp idaresi görüntü olarak bizdeyken aslında başkaları tarafından yönetilen bu ülkede  kaç yüz yıl sonra kendimiz olarak hareket etmeye başlayacağız.
Bir başka Türkiye'nin olmadığını herkesin bilmesi gerekiyor. Savaşın veya ekonomik çöküntünün başka devletlerin  topraklarımız üstündeki  egemenliğine  neden olacağını unutmamız gerekmektedir. İktidarın neden olduğu her türlü olumsuzlukların cevabının bir gün mutlaka verecek olduğunuda demokrasiye inanıyorsak bilmemiz gerekiyor.