Farklı farklı toplumların farklı farklı yaklaşımları vardı delilere karşı. Köy de yokluğu hissedilirken, herhangi bir metropol de varlığı rahatsızlık vericiydi delilerin. O insanın aklını neden yitirdiği hiç önemli değildi, sonuçta deliydi ve tehlikeliydi. Ülkeler arası düşmanlıklar oluşturup savaşlar başlatan, soygunculuk, hortumculuk, vurgunculuk yapanlar aklı başında insanlar olduğu halde aklını yitirmişler tehlikeliydi. İnsanlığını yitirmişler serbestçe gezebilir, hatta itibar görebilirlerdi. Bir yumurtanın hayvani değeri civciv olabilmekti mesela, insani değeri omlet olabilmekti. Omlet dedim de aklıma geldi, Sanatsal aktivitesi bol olan bir deli tanımıştım; onunda hayali ""Hamlet"" olabilmekti. SHAKESPEARE"in bütün eserlerini ezbere biliyordu. Bazen Juliet"i bekler gibi geziniyordu, mevsim kış olsa dahi o bir yaz gecesi rüyasından uyanıyordu, ve mevsim yaz olsa dahi kendini kış masalıyla avutuyordu. Hazır laf açılmışken tanıdığım bütün delilerden söz edeyim. Kaptan Raşit vardı mesela, herhangi bir bankanın reklâmını taşıyan herhangi bir bankı gemisi ilan ederdi. Bazen o bankta yelkenler fora yaşardı, bazen geriye dönük düşler taşırdı yüzünde.  Tornistan eder, İskele alabanda derdi hayata. yoldan geçen üç beş tane akıllıyı da gemisine miço tutardı. Sinemanın siyah beyaz döneminden kalma eski bir film yıldızı da vardı mahallemizde. Şöhretini yeşil çamın renkli furyasına götüremeden delirmişti. Artık makyaj takımları yoktu, sigarasını yakan yalaka bir rejisör yoktu, dudaklarından çoktan silinmişti, Roma ve Paris gezilerine dair sohbetler. Odasının isli aynasında eski bir tarak geziniyordu saçlarında. Artık etrafı ışıklı bir aynası, gümüş kaplama bir tarağı yoktu. Ama yüzündeki tebessüm hep vardı. Sanki yönetmen, setin ikinci çekimlerine çağıracaktı yeniden. Sanki yeniden sunacaktı ERLER FİLM canlandırdığı hayatı. Hâlbuki o film çoktan bitmişti. Erler film büyük puntolarla işlemişti umutlarının üzerindeki siyah bir zemine ""SON"" yazısını.