Bugün sizlere biraz farklı konulardan bahsetmek istiyorum. Ancak kalem beni nerelere götürecek bilmiyorum. Bakalım görelim:
 İnsanlarla iyi geçinmenin bazı kuralları vardır: Bu kuralları biliriz ama uygulamakta zorlanırız: Hiçbir insan tenkit edilmek istemez. En samimi dostun bile hatasını birkaç defa söylediğinde içinde size karşı olan muhabbeti azalmaya başlar. Öyleyse dostumuzu üzmektense bırak onu tenkit etmeyin. Hatalarını zamanla kendisi bulsun. İnsanlarımız hakkında ani hüküm vermek daha sonra pişman olacağımız sonuçlar doğurur. Kişilere zaman tanımak fırsat vermek, daha sonra verilen karar ne olursa geriye dönüp bakmamak en güzelidir. Bir insana zorla ,korkuyla bir iş yaptıramayacağımızı bilmeliyiz. Yapar görünür ama yapmaz. Ama sevgi her şeyi yaptırır. İnsanları sevmek ve onlara değer vermek, hem bizim kalitemizi artırır, hemde o kişinin kalitesine kalite katar. Öyle değil mi?
 İnsanlarımızın en büyük düşmanı bence kıskançlıktır. Bu hastalığa tutulmayan insanlar çok azdır. Hastalık diyorum çünkü insan kendi kendisini tedavi etmek mecburiyetindedir. Yoksa bu hastalık kötü bir kanser gibi yer bitirir. İnsanın hafızasını kaybetmesine sebep olur. Doğru düşünemez,doğru karar veremez. Peşin hükümlü olur. Acımasız olur. Sonra sonuçlarına katlanmak zorunda kalır. Bu sonuçlar hiçte iyi olmaz...Bu durum amirler için daha tehlikeli olur. Amirlerin tedavi olması çok daha zordur.
 Kıskanç bir insanı nasıl anlarız? Kıskanç insanlar sert mizaçlıdır.  Yüzü, bakışları,konuşmaları serttir. Yanındakilere karşı anlayışsızdır. Sinirlidir. Öfkelidir. Dostları sevenleri azdır. Başkalarının arkalarından konuşmayı çok severler. Herkesten şüphe ederler. Hep kafalarında acabalar vardır. Toplumumuzda bunları tanımak çok kolaydır. Bakın etrafınıza, hemen yanı başınızda olabilir. İşte şu an size bakanda olabilir! Bu insanlara karşı bizlerde daha anlayışlı olalım. Hasta insana neden hastasın denmez. Hasta birine verilmesi gereken öğütlerden verelim ama ona hissettirmeden. Yapabiliriz bunu, deneyelim. Kazanmak için, hastamızı iyileştirmek için...
 Bizim hepimizin düzeltilmesi gereken hastalıklarımız olabilir. Öyleyse hepimiz yeri geldiğince birbirimize yardımcı olmamız gerekir. Etrafımıza baktığımızda hepimizin doktorluk bir yanımız vardır değil mi?
 Mark Twain ne güzel söylemiş:”Eğitim kafayı değiştirmek demektir, belleğimizi doldurmak değil. Eğitim her şeydir..Şeftali bir vakitler acı bir bademdi. Karnabahar, üniversite öğrenimi olan bir lahanadan başka bir şey değildir.”
 Güzel bir hafta dilerim.