Empati,bir insanın  kendisini karşısındaki  insanın yerine koyarak onun duygularını  ve düşüncelerini doğru olarak anlamlandırmasıdır. Empati denilen olgu o kişinin penceresinden görebilmek, yorumlayabilmektir.

Çocukluğumdan bu yana insanların hayatlarını, duygularını, gerçek  düşüncelerini merak etmişimdir. İnsanları gözlemlemek hep ilgimi çekmiştir. O yüzden  sanırım  okuduğum  üç  ayrı  bölümün  biri halkla ilişkiler  diğeri  sosyoloji.İnsan yaşamı, duyguları çok  renkli,karmaşık ve çeşitli.

Balkonda oturup bakarken şehire, gördüğüm" o evlerin içinde  neler oluyor acaba?"diye düşünürdüm. Kimisi üzgün,ağırlıyor, kimisi çok mutlu.Kimi sevdiğini  kaybetti,kimi sevdiğine  kavuştu, belki de kimisi hayatının hayal kırıklığını  yaşarken,kimisi de hayatının  en mutlu haberini alıyor. Belki bazı penceden kavga ,bazı pencerelerden kahkaha sesleri yükseliyordu. 

Küçük  bir çocukla  pencereden bakarken sizinle aynı manzarayı  görmesini  bekleyemezsiniz.Onun hizasına  inip bakarsanız onun ne kadarını gördüğünü anlarsınız. İki kişi  aynı  yere bakar ama aynı  şeyi  görmeyebilir.O yüzden karşımızdaki  kişinin duygu,düşüncelerini  ve bulunduğu şartları kendimizi onun yerine koyarak anlamaya çalışmalıyız. "Ben olsam ne yapardım?"  değil," ben onun yerinde ,onun şartlarında  olsam,o olsam" diye düşünmeliyiz. 

Her insanın karakteri, düşünce  tarzı, alışkanlıkları ve yetiştirilme  tarzı farklıdır. Tıpkı  parmak izlerimizin farklı olduğu gibi.Diyelim ki bir insanın  beceriksiz olduğunu  düşünüyoruz,ama o insanın çocukluğundan  beri ailesi tarafından  sorumluluk verilmediğini,müdahaleci bir ailede yetiştiğini düşünsek fikrimiz değişir. Kavgacı,aksi bir çocuk  gördüğümüzde o çocuğa yaramaz etketini kondururuz hemen.O çocuğu ailede gördüğü  kavga ve dayağın bu hale getirdiğini bilsek,bu sefer kızdığımız çocuğa üzülürüz.

"Tok açın halinden anlamaz"değil mi?Sağlıklı hastanın, zengin fakirin,genç  yaşlının,bekar evlinin halinden anlamaz.O yüzden  empati önemli, hastanın  halini sağlıklı iken,yaşlının halini daha gençken anlayabilmek için.Bir yaşlı  büyüğü bakıma muhtaç olduğunda,ona bakmak istemeyen gencin ,kendini o yaşlı  büyüğünün  yerine koyup,onun çaresizliğini  hissetmesi onu anlamasını sağlar. 

Bir arkadaşınızın  derdini dinlerken,ona akıl  vermek kolaydır. "Ben olsam bunu yapardım, sen de bunu yap "ya da" ne diye böyle yaptın" demek, onu düşünce  ve duygularından dolayı belki de suçlamak .Biz kendi açımızdan  dinler ve yorumlarız.Ateş düştüğü yeri yakıyor çünkü.Ya da birine kızdığımızda"neden"yaptığından çok "ne"yaptığına  odaklanırız. Oysa suçlamak  kolay,hak vermek zordur.Biz kolayı seçeriz. Çocuklarımıza empati duygusunu ögretelim. Duyguları öğrenmeye  başladıklarında, insanları da anlamaya başlasınlar.

İnsanı anlamlandırmak, hayatı anlamlandırmaktır. Yaşamın merkezinde olan biz insanlarız  çünkü. Sadece insanları  da değil, tüm yaratılmış  olanı  anlamak.Bütün  yaratılmış  olanla bağlantılı  ve bütünüz velhasıl. Sorunun kaynağını  anlamak için  birbirimizi anlamaya ihtiyacımız var.Empati insanların doğasında olan bir  yetenektir.Bize kalan onu ortaya çıkarmak.