İnsanoğlunun içgüdüsünün bir meyvesi olan ideal,ülkü,güç ve şiddet hiçbir zaman yok olup gitmez.Sadece değişip başka bir  kabuğa girer.Kapitalizm yıkıldığında da oradan başka bir kalıba girecek.Güç ve şiddet kendine sığınacak bir yer her zaman bulacaktır.Tarihte de hep böyle olmuştur.Kalıplar bozuluyor,fakat yaşananlar hep kalıyor.Tasalar gerçekleşiyor,ülküler değil.Hiçbir düşünce tam bir gerçek değildir,
her insan tam bir gerçektir.Kafası karışmış insanları işte buna,evet sadece buna inandırmak çok önemli.Düşünceler değer yitirirken insanlar değer kazanmalıdır.Öyle akıl almaz terslikler oluyor ki bir yandan insan değer yitiriyor,öte yandan aynı hızla düşüncenin değeri sonsuzluğa,erişilmezliğe çıkıyor,o da zamanla anlamını yitiriyor.Şimdi soruyorum:(Sizler,sözü geçen,güçlü olan sizler,birilerini artık aklı başında olmaya,onları kimi düşün-
celerden vazgeçip yine insana değer vermeye,kendilerini kafalarındaki politik düşüncelerden sıyırıp insancıl duygularını canlandırmaya çağırmanın zamanı gelmedi mi?)
                           Son yıllarda insanlık bir çelişki içinde.Peşinden gidilen bir ideal mi,yoksa insan yaşamı mı daha değerli?Her insanın yaşam hakkı vardır,en önemli olan da budur.İnsan bu hakkını istediğinde koruyabilir ve istediğinde inancı uğruna feda edebilir.İnandığı bir ülkü için kendini gönüllü olarak kurban etmekten yılmayanlar her dönemde çıkmıyor.
                           Bir ülkü uğruna ölmek bir bir yüceliktir,bir alınyazısı değildir.Ülkü uğruna milyonları ölüme yollamak,yığınları şehit etmek ve onun bir alınyazıısı olduğunu sanmak,sadece canice bir yanılgıdır.Ve bunu destekleyen,savaşın başarıya ulaşması için uzatılmasını isteyen herkes suçludur.Ülküsü ve amaçladığı hedefler uğruna başkalarını ön safa sürmek çok iğrenç ve küstahça bir davranıştır.İnsan yaşamına çok değer verenlerin görüşleri,insanların kanıyla ideallerini gerçekleştirmek isteyenlerden çok daga değerlidir.Bir ülkünün peşinden gittiklerini söyleyenler yaptıklarının hesabını ölen milyonlara ödetiyorlar.Son yıllarda dünyada sürekli bir sözde ülküler ticareti,ülküler ve insan yaşamı vurgunculuğu yaşanıyor.Bu arada da politize olan duygular insanlıklarını yitiriyor,insanlık iflas ediyor.
                           Hiçbir idealin yengisi yoktur.İdealler kimseyi yenmez.Onlar sadece insanlara ve belirli dönemlere misafirdir,yenilgiye uğradıklarında da ölmezler...Fakat insanlar idealler uğruna ölür,öldürür.İdeallerin  bize gereksinimi yoktur,çünkü onlar sonsuza kadar yaşar.Fakat biz insanlar her zaman birbirimize muhtacız.
                           Bireylerin ve toplumların erdemliliği,eşitliği,özerkliği,sürekli barışı ideal olarak görenler çoğaldıkça insanlar daha mutlu yaşayacaklardır.