Genç bir çift, tanımadıkları mahalledeki yeni evlerine taşınmışlar. Sabah kahvaltı yaparlarken, komşu da çamaşırları asıyormuş. Kadın kocasına, 'Bak, çamaşırları yeterince temiz değil, çamaşır yıkamayı bilmiyor, belki de doğru sabunu kullanmıyor' demiş. Kocası ona bakmış, hiçbir şey söylememiş, kahvaltısına devam etmiş.

            Kadın, komşusunun çamaşır astığını gördüğü her sabah aynı yorumu yapmaya devam etmiş. Bir ay kadar sonra bir sabah, komşusunun çamaşırlarının tertemiz olduğunu gören kadın çok şaşırmış 'Bak' demiş kocasına 'Çamaşır yıkamayı öğrendi sonunda, merak ediyorum, kim öğretti acaba?' 'Ben bu sabah biraz erken kalkıp penceremizi sildim' diye cevap vermiş kocası.  ***    

            Kızılderili kabilesinin yaşlılarından biri torunlarına eğitim veriyordu. Onlara dedi ki: 'İçimde bir savaş var. Korkunç bir savaş. İki kurt arasında. Bu kurtlardan birisi; korkuyu, öfkeyi, kıskançlığı, üzüntüyü, pişmanlığı, açgözlülüğü, kibri, kendine acımayı, suçluluğu, küskünlüğü, aşağılık duygusunu, yalanları, yapmacık gururu, üstünlük taslamayı ve egoyu temsil ediyor.

            Diğeri ise; zevki, huzuru, sevgiyi, umudu, paylaşmayı, cömertliği, dinginliği, alçak gönüllülüğü, nezaketi, yardım severliliği, dostluğu, anlayışı, merhameti ve inancı temsil ediyor. Aynı savaş sizin içinizde de sürüyor ve diğer tüm insanların içinde de'. Çocuklar anlatılanları anlamak için bir dakika düşündüler ve içlerinden biri büyük babasına, 'Hangi kurt kazanacak?' diye sordu. Yaşlı Kızılderili kısaca cevapladı, 'Beslediğiniz'    ***   

            Eski zamanlarda bir kral, saraya gelen yolun üzerine kocaman bir kaya koydurmuş, kendisi de pencereye oturmuştu. Bakalım neler olacak diye gözlüyor. Ülkenin en zengin tüccarları, en güçlü kervancıları, saray görevlileri birer birer geldiler, sabahtan öğlene kadar.  

            Hepsi kayanın etrafından dolaşıp saraya girdiler. Pek çoğu kralı yüksek sesle eleştirdi. Halkından bu kadar vergi alıyor, ama yolları temiz tutamıyordu. Sonunda bir köylü çıkageldi. Saraya meyve ve sebze getiriyordu. Sırtındaki küfeyi yere indirdi, iki eli ile kayaya sarıldı ve itmeye başladı. Kan ter içinde kaldı ama sonunda kayayı yolun kenarına çekti.

            Tam küfesini yeniden sırtına almak üzereydi ki, kayanın eski yerinde bir kesenin durduğunu gördü, açtı ve kese altın doluydu. Bir de kralın notu vardı içinde. 'Bu altınlar kayayı yoldan çeken kişiye aittir' diyordu kral. Köylü, bugün dahi pek çoğumuzun farkında olmadığı bir ders almıştı. 'Her engel, yaşam koşullarınızı daha iyileştirecek bir fırsattır'    ***

            İki şey kalitesiz insanın özelliğidir. Şikâyetçilik ve dedikodu. İki şey çözümsüz görünen problemleri bile çözer. Bakış açısını değiştirmek, karşındakinin yerine kendini koyabilmek. İki şey yanlış yapmanı engeller. Şahıs ve olayları akıl ve kalp süzgecinden geçirmek, hak yememek.

            İki şey kişiyi gözden düşürür. Demagoji (Laf kalabalığı), kendini övmek. İki şey insanı nitelikli insan yapar. İradeye hakim olmak, uyumlu olmak. İki şey ekstra değer katar. Hitabet ve diksiyon eğitimi almak, anlayarak hızlı okumayı öğrenmek. İki şey geri bırakır. Kararsızlık, cesaretsizlik.

            İki şey kaşif yapar. Nitelikli çevre, biraz delilik. İki şey ömür boyu boşa kürek çekmemeni sağlar. Baskın yeteneği bulmak, sevdiğin işi yapmak. İki şey başarının sırrıdır. Ustalardan ustalığı öğrenmek, kendini güncellemek. İki şey başarıyı mutlulukla beraber yakalamanın sırrıdır. Niyetin saf olması, ruhsal farkındalık.

            İki şey milyonlarca insandan ayırır. Sorunun değil, çözümün parçası olmak, hayata ve her şeye yeni, özgün, orijinal, farklı bakış açısıyla yaklaşabilmek. İki şey gelişmeyi engeller. Aşırılık, felakete odaklanmış olmak. İki şey çözüm getirir. Gülümseme, susmak.

            Kalın sağlıcakla.