İnsanın çeşitli halleri vardır, çeşitli eksikleri... Kimi farkında değildir, hayatının her anında bunu karşısına çıkanların gözüne sokar; kimiyse eksiklerini gizlemek için çeşitli oyunlar kurar kendince. Bu yazıda insanın bir de bu yönüne eğilelim istedim. Belki siz de daha önce karşılaştığınız durumları anımsarsınız bu yazıda.
Kimi insanlar kendi bilgisizliklerini ya da karşısındakinden düşük karakterde olduğunu saklamak için kendince yöntemler bulur... Kimisi her sözünden sonra anlamsızca, sinirli ve adeta cümlenin yüklemden sonraki noktası kadar doğal minik bir kahkaha atar, illa bir güler! Karşısındakinden ne kadar korkar ne kadar çekinirse kendini o kadar saklar gülümsemesinin arkasına. Böylece içten içe o korktuğu kişiyi dıştan bakınca sindirmeye çalışır, 'kendisine karşı dikkatli olunması gerektiği' izlenimi verdiğini ve bunda başarılı olduğunu sanır. Halbuki karşısındaki kişi, her cümle sonunda duyduğu o sinir bozucu acaip kahkaha ile irkiliyorsa tırstığından değildir bu. 'Bu da nereden çıktı,bu ne acaip bir davranış!' die düşünüp yadırgadığındandır!
Bu tip davranışlar okumuşta da cahilde de mevcuttur.Birkaç kez de olsa bu tür davranışları benimseyen insanlarla karşılaştıysanız yazı size yabancı gelmeyecektir.

Kimisi ses tonunu ayarlayamaz, belki de ayarlaması gerektiğinden habersizdir. Çatlak, cırlak, nüans ve tonlama yoksunu sizi bunaltan bir bağırtıyla konuşur. Kimiyse içe kapanıktır ya da bilmediği şeyler ortaya çıkmasın diye mırıl mırıl bir sesle kendi kendine konuşur, yüz yüze konuştuğunuz anda bile sanki sizden tiksiniyor da bir an önce konuşmanızın bitmesini istiyor sanırsınız. Bu tip insanlarla toplumun birçok katmanında karşılaştım; bu konulara karşı dikkatli olan tanıdıklarımın deneyimlerini dinledim, öğrendiklerimi kendimce değerlendirdim.
Bunlar günlük hayatta, iş hayatında, ciddi ilişkiler kurmayı düşündüğünüz insanları seçerken çok işe yarayan kriterler olabilir. Her şey kitaplardan öğrenilmese, birçok şeyi bazen deneyimle öğreniyor olsak bile; kitaplarda paylaşılanlar da deneyimlerdir.
Bu konuda Montaigne'in ünlü 'Denemeler' adlı eserinden güzel bir cümlesi, deneyimlerini yazıya aktardığının kanıtıdır:
' İnsanın en kötü durumu, kendini bilmez ve yönetmez olduğu zamandır.' diye yazar Montaigne.
İşin bir acı yanı ise yukarıda örneklerini vermiş olduğum insan tiplerinin çoğunda görülen özelliğin, kendini bilmezlikleri, insanlara yersiz bir gururla tepeden bakmaları ve 'ne oldum delisi' olma halleridir.
Bu insanları doktor, öğretmen, evhanımı ya da öğrenci olarak görebilirsiniz. Kimi okumamıştır, beyni belli bir esnekliğe erişmemiş, yargıları kemikleşmiştir. Kimiyse okumuş, aciz kişiliğini diplomalarla saklamaya çalışır olmuş, insanlara sürkeli tepeden bakmayı karakterinin bir parçası yapmıştır.
Belli bir yaşa geldikten sonraysa bu tür şeylerin farkına varılması, değiştirilmesi adeta olanaksız hale gelir.Bundan dolayı bu noktada karşıdaki kişiye düşen, dikkati açık olmak, ilişkilerini kendi uygun gördüğü ölçüde düzenlemektir. Belki de en önemli olan ders almaktır. Çünkü dikkat edilmediği takdirde, sınırlanmayan ilişkiler ve bonkörce gösterilen hoşgörüler yüzünden canınız sıkılabilir! Ceren Şahin

                                                                                                                                                                                                    İyi Haftalar...