1993 Yılı kasım ayı, havalar soğumaya başlamış, karakolun odun ve kömür istihkakı gelmemiş,

1936 yılında yapılmış sınır karakolunda gece için hazırlık başlamış. Kömür sobası için erzakta gelen birkaç kasa, eskiden kalma yırtık botlar ve  toz haline gelmiş kömür ile belkide hayaller ısınacak. Yaklaşık beş yüz metre batımızda kelloş köyü ve mayınlı sahanın karşısında Suriye'nin  harapnaz nahiyesine bağlı bir mezra mevcut. İki yerleşim yerinde tezek kullanımdan  bacalar tütmekte. Odamda bir ranza, elbise dolabı,çalışma masası ve sandıklar içinde yedek mühimmat dolu. Birazdan araziye indiğimde kullanımda hassas olan el bombaları o oda içinde mevcudiyetini koruyacak. Olması gereken kapalı ve karakol dışında bir cephanelik ama o günün şartları ve binanın eski yapım olmasından dolayı bu mümkün değil. Son iki gecedir saat 21.00 da karakolun elektriği kesiliyor ve sadece karakol içinin aydınlanmasını sağlayan jeneratör devreye sokuluyor.  Belli saatlerde jeneratörün  dinlendirilmesi gerektiğinde o zamanlarda personelin karanlıkla dansı başlıyor.  Elektrik kurumu bir sonraki gün arızaya gelirse yüzler gülüyor.  Kelloş'a   gelen  yolun geri bölgesinde  normalin üzerinde araç hareketliliği mevcut.  Bu  sabaha kadar gecenin zor geçeceğinin işaretidir. Karakolda bulunan tek gece görüş dürbünü çevreyi sık sık gözetlemekte ama onu da kullanan sonuçta bir insan. 100 m sonrası görüş açısından ölü bölge olduğu için tüm yük çevre emniyetçilerine kalmakta. Onların sabaha kadar dikkatlerini muhafaza etmeleri gerekmektedir. Aynı bölgeye saatlerce bakan ve bunu aylarca yapan yirmili yaşlardaki gençlerin hep aynı işi yapmalarının birde yalnızken hayal dünyalarının ne kadar muntazam çalışacağı aşikardır. Bu esnada tek yardımcımız kuzey batıdan esecek olan bir rüzgarın varlığı. O rüzgar kelloş köyünde tuvalet ihtiyacı evlerin dışında karşılandığından o ve tezek kokularının burunlarında etkili bir uyarıcı olması. Kayalıklardan sınıra doğru inmeye başladık, karanlıkta  göreceksin,  yürüyeceksin, bastığın yere dikkat edeceksin,  ses dinleyeceksin, ses çıkarmayacaksın, her an silahın hazır olacak.  Doğu timleri batı timleri sık sık karakol kontrolüyle geçen yorucu bir gecenin sabahında, batıdan iz kontrolüne başlıyorsun. Merkez altı diye adlandırılan yere geldiğinde tüm yorgunluğunun boşa gittiğini görüyorsun. İz tarlasında üç mekap ayakkabı izi, biraz ilerde tarlaya doğru izi takip ediyorsun sen ve iki adamının izleri çakışmış o noktada terörislerin izleriyle. Onlardan sonra biz geçmişiz ve en korkuncu onbeş metre ötede küçük bir  çukurun içinde üç kişinin diz çökmüş olarak bıraktıkları izler.Son ana kadar bizi beklemişler.Ve daha ilerledikçe karakol ve timlerin geri bölgelerine önceden yerleşmiş küçük gruplar halinde karşılamaya gelenlerin izleri. Onların tüm amacı sabaha kadar sessizce ilçe merkezini geçmekti. Eğer  amaçları biz olsaydık bu gün bu yazıyı yazmıyor olacaktım.