Eğer bir  haber  basında işleniyor, birkaç gece haber kuşağında karşımıza çıkıyorsa,  arkasında mutlak suretle bir oyunun mevcudiyetini  aramak  gerekmektedir. Yakın tarihte Amerika'da yapılan bir yarışmada seyirciler arasında  patlayan bombalar ile ölen ve yaralananların haberlerini   birkaç gün ekranlarda izlemiştik,amaç bir noktaya işaret etmek,onun görülmesini  sağlanmaya çalışmaktı. Bombanın patlaması mutlaka olumsuz bir olay ama, Afganistan'da , Irak'ta bombaların patlatılmasıyla yüzlerce insan ölmekte,her patlamadan sonra halk arasında kin ve nefret tohumları ekilmektedir.  Onlar neden olağan haber gibi verilmektedir. Çünkü orada zaten oyun oynanmaktadır, herhangi birilerinin dikkatinin çekilmesine gerek yoktur. Ona göre,buna göre olan demokrasi oraya getirilmiştir.

İngiltere'de iki zenci Müslüman bir İngiliz askerini öldürüyor, adamların  canileri bile bir başka medeni. Katil ,elinde bıçak ve  satırla basın açıklaması yapabiliyor . Bizim ülkemizde kavga esnasında biri diğerine bıçağı gösterdiği anda çevrede bir tane seyirci kalmaz, hele kameraman bulmak mümkün bile olmazken, İngiltere'de basın açıklaması yapacak kadar eğitimlidir cani. Oldu ya İngiltere'deki  katiller basın açıklaması yapmadılar, kaçtılar ve izlerini  kaybettirdiler,  o zaman amacın hasıl olabilme ihtimali nedir ? Koskocaman  bir sıfır. Adamlar delikanlı  gibi öldürdükleri  cesedin başında kalmışlar, nelere  vurgu yapmışlar, öncelikle  Müslüman kimliklerini ön plana çıkarmıştırlar. Sonra ülkelerinde İngilizlerin varlığından ve çıkarılan savaşlardan  şikâyetçi oldular.

 Bu esnada  İngiliz milliyetçilerde sokaklara dökülmüştür. Doğal olarak ilk saldıracakları yerlerin başında camiler  gelir. Nedense biz  Hırıstiyan'lara kızdığımızda kiliselere, Yahudilere kızdığımızda sinagoglara saldırmayız buna rağmen barbar olarak adlandırılırız, demokrasinin beşiğinde camilere saldırmak medeniyetin göstergesi olarak kabul görür, bizlerse burada  biz barbar değiliz, sizlerin sarayında tuvalet yokken bu kültürü bizden gördünüz veciz sözleriyle mutlu oluruz.

Amerika'da bombalı eylemin failleri anında bulunmuş, saldırganlardan biri vurularak imha edilmiş, diğer  saldırgan bir gün sonra , kazayla (!) ağzından  vurularak konuşma ihtimali ortadan kaldırılmıştır. Çok ciddi yapılan araştırmalar sonucunda bombacılardan bir tanesinin on gün Türkiye'de kaldığıda hemen belirlendi ve insanların kafasında soru işareti bırakıldı. Oysa İngilizler öylemi, adamlara olay anında kameraman desteği sağlamıştırlar. İkisi arasındaki fark birinde operasyonun kişiler üzerinden değil, olay üzerinden pazarlanması  amaçlanmış, diğerinde ise kişiler üzerinden pazarlama yapılmıştır.

Ya Reyhanlı'da ne olmuştu sizce, eğitimsiz adamlar bombayı patlatır patlatmaz ülke siyasetinin kucağına ikinci  bombayı bırakmıştırlar. Bombayı patlatıyorsunuz ardınıza bile bakmadan kaçıyorsunuz. Nedir amacınız, karmaşadan başka bir şeye neden olmadınız. Devlet büyüktür mutlaka faillerini bulacaktır. Erken bulunması da sorundur, ilk  gelecek itiraz hemen nasıl buldunuz olacaktır. Devlet olayı açıklığa  kavuşturana kadar ülkemde, siyasi olarak nekadar  rant kazanırız düşüncesiyle, ertesi gün hata  yapmış olabileceğimiz belli olur mu?  Olmaz mı?  diye düşünmeden siyasi bombardıman ile halkın beyni iyice bulandırılmaktadır.

Olaylar arasındaki fark,  kullanma ile kullanılma durumudur. Büyük devletlerde bu bombaların  patlatılması amaçları doğrultusunda olayı kullanabilmelerine yöneliktir. Mesela  ikiz kulelere yapılan saldırılardan sonra Afganistan işgal edilmiş,Irak işgali başlamıştır. Bizim seviyemizdeki ülkeler içinse bu kullanılmadır. Bir bomba patlar suçluları bulunur ama iç siyasette haftalarca bu konu  tartışılarak olayın arkasındaki gerçek saklanır  yada olayların daha  karmaşık  duruma gelmesi sağlanır.