Onları tanımıyorsunuz. Ne iş yaptıklarını bilmiyorsunuz. Ne kadar paraları olduklarından haberiniz yok. Çünkü onlar her zaman televizyonda değiller. Çünkü onların gazetelerde boy boy resimleri ve haberleri çıkmıyor.Çünkü onlar ünlü değiller.. İşte size bir başarı öyküsü. 

Tibet Türkyılmaz, 2 yaşındaydı ailesi onun “motor polinöropati” yani halk arasındaki bilinen adıyla “kas erimesi” hastası olduğunu öğrendiğinde yıkılmıştı. O ise hiçbir şeyden habersiz çocuk olmanın keyfini çıkartıyordu. Bebekti ailesi onun ilk adımlarını bekliyordu. Ama bebek yaşta hastalığı nedeniyle sinirleri gerekli olan işlevini yerine getirmiyordu bu nedenle yürümeye başlayacağı dönemlerde ilk adımlarını atamamıştı. Tibet büyüyordu. Yaşıtları okula gitmek için hazırlıklar yapıyordu. O da okula gitmek arkadaş edinmek istiyordu. Annesi Günhan Türkyılmaz bıkmadan usanmadan onu her gün okula taşıdı. Nasıl bıkabilirdi? O onun biricik bebeğiydi. Dokuz yaşına gelmişti. En çok sevdiği, onunla resimler yaptığı, yazılar yazdığı kaleminden de artık ayrılmak zorundaydı. En azından artık eskisi kadar beraber olmayacaktı. Çünkü hastalığı artık konulunu tutamaz hale getirmişti küçük Tibetin. Kollarındaki kaslarda arık yavaş yavaş eriyordu. Her şeye rağmen kendine olan güvenini kaybetmedi. Ailesi ona destek olmaktan bir olsun vazgeçmedi. Her şeye rağmen okuluna devam edecekti. Bunu çok istiyordu. Ama 12 yaşına geldiğinde hastalığı solunum kaslarına sıçradı. Nefes alıp vermesi artık zorlaşmıştı. Bu nedenle çok sevdiği okulunu bırakmak zorunda kaldı.

14 yaşına gelmişti solunum kasları artık işlev görmemeye başlamıştı. Nefes alıp veremiyordu. Bu nedenle Dokuz eylül üniversitesi tıp fakültesi hastanesi çocuk bölümüne kaldırıldı. Sağlıklı yollardan nefes alıp veremediği için gırtlağı açılan ve buradan solunum cihazına bağlanan Tibet artık konuşamıyordu da.

Ama her şey bitmemişti:

Kas erimesi hastalığı onun vücudunu tamamen ele geçirmişti. Hastalık onda sadece işlev gören sağ elini ve iki parmağı bırakmıştı. Birde asla hastalanmayacak azmini. Bu imkansızlıklar Tibet"in beynini, hayallerini, yaşama sevincini elinden alamamıştı.

Öncelikle yattığı yatağın etrafına bilgisayar, yazıcı, kamera yerleştirdi. O dönemde popüler olan “Çocuklar Duymasın” isimli dizideki Havuç"un dergi çıkarma fikrinden yola çıkarak annesinin yardımıyla hastanede “pirinç boyu” isimli bir dergi çıkardı.  Hastanede kendisini ziyarete gelenlerin fotoğrafını çekiyor sanla klavye ile espirili yazılar yazarak dergisini yayına hazırlıyordu.

Babası Eser Türkyılmaz eski profesyonel bir futbolcu olduğu için evde futboldan sık sık konuşuluyordu. Fener Bahçe kulübünün dergisine futbol yorumları yazarak gönderdi ve spor muhabirliği yaptı.

Yaşama sevincini hiçbir zaman kaybetmedi. Sevdiklerinin  resimlerini bilgisayarda video klip haline getiriyor. Photoshop programını kullanarak çizgi karakterler oluşturuyor bunlardan amatör çizgi filmler hazırlıyor. Bilgisayarda müzik programı Mixman ile besteler yapıyor, şarkı sözleri yazıyor. Hatta Candan Erçetin"in bir dönem meşhur “parçalandım” şarkısını değiştirip annesine hitaben bir hiphop şarkısını haline getirmişti.

Bilgisayar kullanımında o kadar ilerlemişti ki 15 şirkete Internet sitesi tasarlayarak hem kendini geliştirmeye devam ediyor, hem de ailesine maddi destek sağlıyordu. Kurduğu Prinç Hosting isimli web sitesiyle internette web tasarımı işini daha da ileriye taşıdı. Annesinden yola çıkarak ev hanımlarının yaptıklarını satabilmeleri için online satış projesi geliştirdi. Bunların hepsini sağ el ve sağ elinde çalışan iki parmağı ile yaptı. İki el ve on parmakla umutsuzluk denizlerinde boğulan binlerce insana başarılı olmak, mutlu olmak budur dedirtmeyi başardı.

Daha fazla başarı öyküsü için ALFA yayınlarından çıkan İnsan İsterse kitap serisini okumanızı tavsiye ederim.