Milliyetçilik; yakından uzağa, sevginin temellendirdiği bir sosyal ve kültürel rabıtadan başka bir şey değildir. Bizim, Türk milleti olarak anladığımız milliyetçiliğin, Batı'nın veya başkalarının anladığı nasyonalizm'den çok farklı ve  muhtevâlarının, belki de tıpatıp zıt malzemelerle dolu olduğunu söylemem gerekir. 
    Sevgi; mücerret bir mefhûm olarak güzeldir. Fakat; sevgi, sâdece bir 'iyi niyet'ten başka bir şey de değildir. Yâni; sevgi, bir 'başlangıç'tır. Peki, sevgi'nin nihâî hedefi nedir öyleyse?
     Cevabı: Fiil'dir, amel'dir, aksiyon'dur/ hareket'tir. Bunlar da, 'çalışmak' ile olur. Çalışmak; istişâreyi gerektirir. İstişârenin bulunmadığı yerde, mutlaka 'kaos' bulunur.
     Zaman içersinde; târihten gelen, dînî, lisânî, coğrafî ve her türlü örfî hayat tarzlarının birikimiyle meydana gelen millî  kültür vasıflarının korunması ve geliştirilmesi, milliyetçiliğin zeminini teşkil eder.
     Bütün sosyal ve kültürel tarzların, ana kaynaktan, yenilenerek ve süzülerek bu zamana intikal etmesi, bu zeminin genişliğini / hacmini târif eder. 
     Türk milliyetçiliğinin ilk temel bilgilerini, yazılı olarak Orhun Kitâbeleri'nde buluruz. Ondan nakledeceğimiz şu kısacık metin bile, nasıl bir istikamet üzerine yürümemiz gerektiğini ortaya koymaktadır:
        "Ondan sonra küçük kardeşi kağan olmuş tabiî, oğulları kağan olmuş tabiî. Ondan sonra küçük kardeşi büyük kardeşi gibi kılınmamış olacak, oğlu babası gibi kılınmamış olacak. Bilgisiz kağan oturmuştur, kötü kağan oturmuştur. Buyruku da bilgisizmiş tabiî, kötü imiş tabiî. Beyleri, milleti ahenksiz olduğu için, Çin milleti hilekâr ve sahtekâr olduğu için, aldatıcı olduğu için, küçük kardeş ve büyük kardeşi birbirine düşürdüğü için, bey ve milleti karşılıklı çekiştirdiği için, Türk milleti il yaptığı ilini elden çıkarmış, kağan yaptığı kağanını kaybedi vermiş. Çin milletine beylik erkek evlâdı kul oldu, hanımlık kız evlâdı cariye oldu. Türk beyler Türk adını bıraktı. "
Bu; Niyazi Yıldırım Gençosmanoğlu'nun Bozkurtların Destanı'nda târif ettiği hâlden başka bir şey değildir:

"Geçmişi öğrenelim, gezip Anayurtları;
Görelim, hangi tasa öldürmüş Bozkurtları!
Çevirelim gözleri on dört asır önceye;
Sonra bugüne dönüp dalalım düşünceye...
Seni özünden vuran düşmanın kimmiş dünkü?
Göreceksin ki, yine aynı düşman, bugünkü!"

Her milletin, kendisini, en yüksek mertebeden ifade etme hakkı varsa, bu hak, Türk milletinden niçin esirgensin ki?  Kaldı ki; bizim, her milletten daha farklı olarak, muazzam bir târihimiz, bu târihin içini dolduran hoşgörüye, adâlete ve hürmete dayanan şanlı ve muhteşem bir medeniyetimiz mevcuttur. 
Bu medeniyet; edebiyâtıyla, mîmârîsiyle, estetiğiyle, şiiriyle, tezhîbiyle, hüsn-i hat san'atıyla, mûsıkîsiyle emsâlsiz örneklerle doludur.
Bütün bu hususlar, Türk milliyetçiliğini şekillendiren kıymetler manzûmesidir. Geniş coğrafyalarda sürdürülen hayatların meydana getirdiği muhteşem Türk lisânı, bugün en az üç yüz milyon insanın anlaşma vasıtasıdır.  
Türk ahlâkı, Türk milliyetçiliğinin en mühim ayağıdır.  Adâlet anlayışındaki samimîliği, dürüstlüğü, hoşgörüsü, nezâketi, nezâhatı, zarâfeti, merhameti...dâimâ örnek olmuştur.
Türk milliyetçiliğinin öncü isimlerinden Dündar Taşer, bir yazısında şöyle diyor: "Osmanlı, birçok ülkelerde asırlarca kalmış ise, hukuka bağlı ve âdil bir kuvvet olduğu için kaldı. Bugün hâlâ hasreti çekiliyorsa nizam ve intizam unsuru, adâlet ve hak teyidcisi olduğu içindir. Herhâlde, insanları idârede, devlet kurmada, adâlet ve hakkı teslimde, târihen kâbımıza varacak bir devlet ve millet henüz mevcut değildir. İstikbâl ise, böyle bir milleti reddecek kadar şaşkın ve zâlim olmayacaktır zannederim."
Türk milliyetçiliğinin siyâsî temsilcisi olarak, Türk târihinde ilk defa Cumhuriyet döneminde bir "parti" mevcuttur. Adı: Milliyetçi Hareket Partisi'dir. Yâni; Türk milliyetçiliği, bugün, siyâset meydanında, bu parti ile temsil edilmektedir.
       Siyâsî ömrü - 2015 yılı îtibâriyle- elli yılını idrâk etmiştir.  Kurucusu olan Alparslan Türkeş, 31 Mart 1965 yılında Cumhuriyetçi Köylü Millet Partisi adlı partiye girerek, "kapitalizm, sosyalizm, komünizm ve liberalizm" gibi dış mihraklı akımlara tepki olarak  "9 Işık" adlı ilkelerini ortaya koymuş ve ilk seçimde bu partinin genel başkanı seçilmiştir. Dolayısıyla; Türk milliyetçiliğinin,  parti nezdinde siyâsî temsil târihinin başlangıcı 1965 yılıdır ve yarım asrı tamamlamıştır.
       Bugün, Türkiye'de, en uzun ömürlü  siyâsî parti; 9 Eylül 1923'te, Mustafa Kemal (24 Kasım 1934'te TBMM tarafından Atatürk soyadı verildi) tarafından kurulan Cumhuriyet Halk Partisi'dir. Demek ki; Cumhuriyet Halk Patisi'nden sonraki en uzun ömürlü parti, Milliyetçi Hareket Partisi'dir.
       Cumhuriyet Halk Partisi'nin ilkelerini işâret eden "6 Ok"; 1927'de; Cumhuriyetçilik, Halkçılık, Milliyetçilik ve Lâiklik'ten ibâret dört ilke idi. Bunlara; 10-18 Mayıs 1931 tarihinde, partinin üçüncü kurultayında, Devletçilik ve İnkılâpçılık da eklenerek, sayı, altı'ya çıkarılmıştır.
     Şunu hemen ifade etmeliyim ki; bugün, bu altı ilkeden 'Devletçilik', özelleştirmeler" sebebiyle zâten yürürlükte değildir. Cumhuriyet Halk Partisi,  1944 yılında, Türk milliyetçilerine yaptığı  hücûmla,"Milliyetçilik" ilkesine  sâdık olmadığını gösteren ilk işâretini göstermiştir. Onca ilim adamına "tabutluklarda" işkence yapılmıştır. 
      Tabiî ki; 1978 - 1979 yıllarında Bülent Ecevit tarafından idâre edilen bu parti iktidarının, o dönemde, 'bayrak, vatan, millet' diyen milliyetçilere yaptığı sürgünlerin ve mânevî baskıların da hiçbir zaman unutulması mümkün değildir. 
      Sâdece bu mu? Bizzat, dönemin Başbakanı Ecevit, "Ne Amerika, ne Rusya, ne Çin, her şey Türklük için!" diye haykıranları, "faşistlik" ile suçlamaktan geri durmamıştır. 
       Şu ânda; takriben on üç senedir hükûmette olan Adalet ve Kalkınma Partisi'nin, 'milliyetçi'liği kabul etmemesi bir yana, bizzat, (eski) Genel Başkanı tarafından meydanlarda söylenen: "Biz, her türlü milliyetçiliği ayaklarının altına almış bir iktidarız" sözleri, târihî bakışla, yukarıda verdiğimiz örneklere ters bir yapının mahsulü olduğu zihinlere kazınmıştır. 
          Çünkü; 12 Eylül 2010 tarihinde halk oyuna sunularak kabul edilen Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 2. Maddesi'nde "milliyetçilik"in,  ' olunması gereken" bir vasıf' olduğu yazılıdır.
      Milliyetçi Hareket Partisi'nin ise, "9 Işık" adı verilen ilkelerinin birincisi "Milliyetçilik"tir. Diğerleri, sırayla şöyledir: Ülkücülük, Ahlâkçılık, İlimcilik, Toplumculuk, Köycülük, Hürriyetçilik ve Şahsiyetçilik, Endüstricilik ve Teknikçilik.
(Devamı yarın)