Birlik ve beraberlik bir grubun ve milletin dayanışma içinde olmasıdır. İnsanoğlu her yaptığı işte diğer insanlara ihtiyaç duyar. Eğer bir işi yaparken yanımızda bize destek olacak birileri varsa, işimizi daha kolay ve daha çabuk bitirebiliriz. Kendimizi yetersiz hissettiğimiz ya da yetiştiremediğimiz anlarda bir yardım eli ilaç gibi gelir insana.

Bizim hem yaratışımızda, hem de kültürümüzde ezelden beri birlikte olma, yardımlaşma duygusu vardır. Dinimizde toplu halde, cemaatle yapılan ibadetin daha makbul olduğunu vurgu yapılarak maneviyatta birliğe teşvik edilir. “Tek ağaçtan orman olmaz” demiş atalarımız. İnsanların ortak düşünce ve değerlere sahip olmadığı bir vatanın uzun süre varlığını devam ettirmesi çok zordur. Birbirimizin gücünden güç alarak en zor işlerin üstesinden gelebilir, düşmana karşı galip olabiliriz.

Birbirimizi farklılıklarımızdan dolayı ötekileştirmek bize hiçbir şey kazandırmaz. İnsanlara ırklarından, inançlarından ya da siyasi düşüncelerinden dolayı ayrım yapmak bizim milli birlik ve beraberliğimize zarar verir. Toplumları yıkmak isteyen dış güçler tarih boyunca ilk olarak toplum fertleri arasında ayrılık ve nefret tohumları ekmişlerdir. Böylece aralarındaki birliği bozarak güçsüz hale getirilmiştir.

Peygamberimiz bir hadisinde birlik ve beraberlik için yaşamanın ne kadar önemli olduğunu, birliğin temiz edilmemesi halinde sosyal hayatımız nasıl huzursuzluklar çıkacağını toplumu bir insan vücuduna benzeterek anlatmıştır. Bir organda oluşan hastalık nasıl tüm vücudu zayıflatıp, rahatsızlık veriyorsa, birlik ruhunun kaybolduğu, çekişmelerin olduğu toplumlarda da rahatsızlıklar ve huzursuzluklar kaçınılmazdır. Birlik ve beraberliğin olduğu toplumlarda huzur, mutluluk ve barış hâkim olurken, bu olgudan yoksun toplumlarda iç savaş, huzursuzluk ve korku hâkim olur.