(Dünden devam)
C. 7. Bâkî    
       Zamanında Sultan-üş- şuarâ veyâ Melik-üş-şuarâ olarak anılan Bâkî (1526 - 1600), Dîvân Edebiyâtı'mızın mühim şâirlerinin başında gelir. Şu muhteşem mısrâlar O'nundur:
                 *  "Saltanat tâcın giyen âlemde mağrûr olmasın
                   Niçe sultan börkün almıştır beğim bâd-ı hazan"
                   (Dünyada saltanat tacını giyen mağrur olmasın;  beyim, sonbahar rüzgârı nice sultanın külâhını almıştır. ) (60)
                *Cihân efsânedir aldanma Bâkî
                  Gam ü şâdî hayâl ü hâba benzer"
                 (Bâkî! cihân efsânedir, aldanma: Gam ve neşe, hayâl ve uykuya benzer.) (61)
                * "Bu arsada Bâkî niçe üstâda yetişti
                   Âlemde bugün ana bir üstâd yetişmez"
                 (Bâkî bu arsada nice üstâda yetişti, bugün dünyada ona bir üstâd yetişmez.) (62)
   C. 8. Şeyh Galib    
      Şeyh Galib (1757 - 1799), Hazret-i Mevlâna muhabbeti ve sâdakatiyle Türk şiirindeki üstün mevkiini almıştır:
             " Gencînede resm-i nev gözettim
              Ben açtım o genci ben tükettim"
              (Söz hazinesinde yeni bir tarz gözettim; o hazineyi de ben açtım, ben tükettim.)
                "Esrârını Mesnevî'den aldım
                Çaldım veli mîri mâlı çaldım"
                (Sırlarını Mesnevî'den aldım; çaldım ama mîri malı çaldım.)
                "Fethetmeğe sen de himmet eyle
                 Ol gevheri bul da sirkat eyle."
                 (Sen de Mesnevî'yi anlamaya himmet et, o inciyi bul da çal."
                 "Çok görme bu hikmet-î beyânım
                   Tevfîka havâle eyle cânım"
                  (Anlatıştaki bu hikmetimi çok görme; canımı Allah'ın verdiği başarıya havale et.)
                 "İn dem ki zi şâirî eser nîst
                 Sultân-ı suhan menem diger nîst"
                 (Şâirlikten eser bile bulunmayan bu zamanda söz padişahı benim; başkası değil.)
                " (...) Feyz erdi cenâb-ı Mevlevî'den
                  Aldım nice ders Mesnevî'den."
(Mevlânâ'nın eşiğinden feyz erdi de Mesnevî'den nice ders aldım.) (63)
     C. 9. Necip Fâzıl
      Şiirimizin son Şâirler Sultan'ı Necip Fâzıl (1904 - 1983)'dır. O'nu şöyle târif edebiliriz: "Dâimâ biri diğerinden önde iki vasıf: Mütefekkir ve şâir. Yâhût da şâir ve mütefekkir. Şâirliği, başlıbaşına sarıcı ve sarsıcı; mütefekkirliği, başlıbaşına beyin zonklatıcı fakat ufuk açıcı.
       Şâirliği mütefekkirliğinin, mütefekkirliği şâirliğinin içinde, üstün bir idrâk ve fazîletli bir îmânla kaynaşmış hâlde!..
       Üslûp: Harikulâde ve nefes kesen cinsten.
       Düşündüren, düşünen, ürperten, titreştiren, saran, sarsan ve geliştiren bir beyin; fakat, dâimâ birleştirici, kaynaştırıcı, genişletici, dâvetçi, tebliğci, kucaklayıcı, inandırıcı, güzelleştirici, ferahlatıcı, sevdirici...bir mecrâda akıp gitmekte.
      Dâimâ hür mânâ alenî, cesur, tâvizsiz ve dehâ misâli bir zekâ.
      Kıvrandıran, kıskandıran ve zaman zaman da âdeta çıldırtan bir idrâk numûnesi.
      Şiiri tefekkürüne; tefekkürü de şiirine dar gelen bir dâhî!..Şâir, hikâyeci, romancı, tiyatro yazarı, senarist, nükteci, biyografici, otobiyografici, denemeci, târih tahlilcisi, fıkra muharriri, dînî irşâd edici, heccâv, münekkit, gazeteci, muallim, estetikçi, polemikçi ve hatip!..
     (...) Mevlâna Celâleddîn-i Rûmî'den intikal eden Kur'ânî îmân ve Muhammedî aşk ve tefekkür ile, - kendi ifadeleriyle - Yûnus Emre'nin, "şiirde varılmaz derece"sindeki letâfet ve bediî inceliğin terkibi olarak son zirve Necip Fâzıl'dır." (64)
     O'nun, sâdece, 1976 yılında yazdığı "Yine Hâl" başlıklı şiirini nakledeceğim:
                           "Kazanda su kaynasa sanki ben pişiyorum;
                            Bir kuş bir kuş öldürse ben can çekişiyorum..." (65)
 (Devamı var)