Bayram, sevindiğin kadar değil sevindirdiğin kadar bayramdır.
 Bizi sevindirdiler eski bayramlarda, yokluk içerisinde bile bunu yaptı o  aileler,üç beş kuruş, yeni bir gömlek, yeni bir ayakkabı, bayramlaşmak üzeri kapısına gittiğimiz evden verilen bir şeker, çikolata lükstü o dönem .Bir baş okşaması ,bir tebessüm mutlu ederdi bizi. Bizi sevindirmek isteyenler küçük armağanlarla mutlu olmamızı sağlı yordular. Büyük beklentilerimiz de zaten yoktu.
 Dolu dolu yaşardık bayramları, o doluluktan kasıt ne ise. Normal günümüze bir ayakkabı veya gömleğin girmesiydi belki, beklide aldığımız harçlıkla şehre gitmemizdi yada  her eve girebilmemiz, ne kadar sert de olsa büyüklerimiz tarafından gösterilen bir tebessümdü belki de dolu dolu yaşadığımız hissini veren .
Aldığımız harçlıklar ile normal günden farklı olarak bir sinemaya gitmek,şehrin tek çocuk  parkında  kaydırağı salıncağa binmekti doluluk nedeni . Şimdi her köşe başında boş olan parklardan farklıydı o zaman ki park. Herkes oraya gezmeye giderdi,bir ikincisi yoktu o parkın, plastik değil demir ve basitti salıncaklar , çocukların sesiyle doluydu alan , doluluk , dediğim şey belki de bu idi.
Ailemizin bir korkusu olmazdı evden o kadar uzaklara giden bizden yana. Ne çocuk kaçırma ,ne organ mafyası ,ne cinayet ,ne taciz, ne de maganda kurşunu korkusu vardı .Şimdi sokağın karşısındaki okula çocuklar getirilip okula bırakılır akşam alınırken biz o zamanlar korkusuz çocuklarmışız .
Korkusuzduk şehrin kenarında akan ırmaktan balık tutarken,orada çocuklarla yüzerken, yüzmek , saatlerce güneşin altında kayış gibi olmuş ten ile, oyun oynayıp akşam eve yorgun gidip erken yatıp erken kalktığımız için. Daha içtendi arkadaşlarımıza bağılılıklarımız.
Dünyadan, kötülüklerden haberimiz yoktu belki , her gün kaçırılan çocuklar, öldürülen anneler ,yol verme tartışması nedeniyle çıkan kavga haberlerini duymazdık , hırsızlık,mafya  haberi duymazdık, uyuşturucu batağına düşmüş düşürülmüş çocukların haberini duymazdık.
Duymazdık uyuşturucu ticareti yapmak suçundan aranan şarkıcının aranırken bile  haber olmasını , yakalanınca haber olmasını, ceza evinden çıkan mutlu resimlerini görmezdik. Tahliye olacağı gün onu bekleyen basın ordusunu görmezdik, onları görüp de uyuşturucu ile bağlantılı bu  insanın ön plana çıkartılırken aslında arka planda uyuşturucunun reklamının yapıldığını, doğal olarak böyle  bir hayata sahip olma hayali de kurmazdık.
 Basının bir hafta önce uyuşturucu ile gündemde tuttuğu  şarkıcı üzerinden sağladığı kazanca nispet yapar gibi   bir sonraki hafta sokaklarda uyuşturucu komasına giren gençlerin görüntüleri ile yaptığı gündemi görmezdik.
Biz bu lanet olası ikiyüzlülüğü, para hırsını görmediğimiz için, yoklukta varlık sahibi gibi huzurlu, tenhada kalabalıklar içinde gezer gibi mutluyduk.
Biz mutluyduk o dolu dolu geçirdiğimiz günlerde, biz çocuktuk o zaman, sadece çocuk kalamadık. Büyüdük ve bizimle birlikte sorunlarda büyüdü, huzur bulamadık , eski bayramlar parklar kalmadı, her köşe başına bir park yapıldı, parklar  çoğaldı içini dolduracak çocuklar korkudan dışarıya çıkartılamadı.
Her park bağımlıların, kadın pazarlamacıların eş cinsellerin mekanı oldu. Aynı apartmanda herkes bir birine yabancılaştı, kimsenin çocuğunu kimse sevindiremedi,  bolluk her yerde idi, bolluk geldi ama insanların mutsuzluğu arttı , bolluk geldi  huzur yok oldu,