İbrahim Ethem Hazretleri’nin bir hatırası vardır. 

Kendisi bir ara Bağdat’tan sonra Basra’ya uğrar. Etrafını saran halk sorar; 

Ey İbrahim! musibetlerden bir türlü kurtulamıyoruz bu konuda dua ediyoruz ama kabul olmuyor. Acaba neden duamız kabul olmuyor?

Büyük Veli bunlara hemen cevap vermez; 

İzin verirseniz bir müddet içinizde kalayım, durumunuzu tetkik edeyim sonra cevabını vereyim, der.

Gereken araştırmadan sonra onları topladığı mescitte şöyle hitap eder;

Ey Basra halkı, halinizi inceledim. Kalbinizin günahlarla ölmüş olduğunu anladım. Ölmüş kalplerin duası kabul olmaz, der. 

Halk sorar; ne türlü günahlarla kalbimiz ölmüş? 

Büyük Veli on tane günah sayar. Bunları da şöyle sıralar;

Allah’ı tanıdığınızı söylüyorsunuz, ama emirlerini tanımıyorsunuz.

Kur’an-ı Kerim-i okuyorsunuz, ama muhtevasıyla amel etmiyorsunuz.

Hz.Peygamberi sevdiğinizi söylüyorsunuz, ama sünnetini sevdiğinizi göstermiyorsunuz.

Şeytanın düşmanınız olduğunu söylüyorsunuz, ama onunla dostluktan asla geri kalmıyorsunuz.

Cenneti sevdiğinizi söylüyorsunuz, ama ona layık bir amel işlemiyorsunuz.

Cehennemden korktuğunuzu iddia ediyorsunuz, ama ona götürecek fiillerden geri kalmıyorsunuz.

Ölüm haktır diyorsunuz, lakin hak olan ölüme hiç hazırlık yapmıyorsunuz.

Din kardeşinizin ayıbı ile uğraşıyor, kendi ayıbınızı hiç görmüyorsunuz.

Allah’ın lütfettiği nimetleri bolca tüketiyor, ama hiç şükretmiyorsunuz.

Ölülerinizi gömüyorsunuz, bir gün sizinde gömüleceğinizi düşünmüyorsunuz. 

İbrahim Ethem Hazretleri bunları saydıktan sonra sözünü şöyle bağlıyor. 

Ey Basra halkı! Kalbinizi öldüren bu on tane günahı terk etmedikten sonra dualarınızın kabul olacağını sanmayınız. Kalbinizin dirilmesini istiyorsanız bu günahlardan kaçınmaya gayret edin. Gidişatınızı düzeltin. Göreceksiniz ki dualarınız kabul olacak, başınızdan da bela ve musibetler uzaklaşıp gidecek..."