3 kuruşluk adama 5 kuruşluk kıymet verirsen, arada kalan 2 kuruş için adam gelir seni satar.

Evet, aynen böyle yapar.

Adam atlet, değil topluma, çevresine dahi hiçbir maddi manevi katkısı olmadığı gibi, hayatı boyunca başta ailesine olmak üzere, toplumda herkese yük olmuş, ama birileri bu tür adamları alıyor, akıl almaz işler içine sokuyor.

İşin sonunda o birileri, gün geliyor, biz ne yaptık, ne ettik diye, dizlerini dövüyor.

Atı alan Üsküdar’ı geçmiş.

İnsan kiminle yola çıkacağını iyi bilmeli, ummadığın taş baş yarar derler, ama görünen köy de kılavuz istemez.

Adamların durumu belli, hayatları boyunca bedavacılıkla yaşamış, siz bu adamları alıp besleyip büyütüyorsunuz.

Bir de sofranıza oturtup yedirip, içiriyorsunuz.

Sonra da adamlar palazlanıyor, size gider yapıyor.

Eh işte 3 kuruşluk adama, sen değil 5 kuruş bir de 10 kuruş verirsen, adam tabi ki havalanır, sonra ayakları yere basmaz hal alır, neymişim ben der, kerameti kendinde arar, seni değil satmak, açık arttırmayla satılığa çıkarır, sen de ben ne yapmışım dersin, dövünüp durursun, ama son pişmanlık fayda etmez.

Dost acı söyler, ama acı sözü de kimse sevmez.

Bir de makam mevki sahibi ise, ego da varsa 3 kuruşluk adamlardan medet umar.

Yandım anama gelince, adeta kurtar beni baba diye kime sarılacağını bilmez.

Etme bulma dünyası, kim kime ne yaparsa karşılığını buluyor.

Hem de kat kat buluyor.