Geçtiğimiz hafta Of’a gitmiştim, kırk yıl önce arkadaşlık yaptığım dostlarımdan bir kaçı ancak kalmış. Gerisi ya rahmeti rahmana kavuşmuş ya başka şehre gitmiş ya da hasta yatağında yatıyor. Hal böyle olunca sohbet edecek çok fazla dost olmadı. Ancak birkaçı ile yaptığım sohbette geçmişteki ideallerimiz, beklentilerimiz, heyecanımız ve yaşam biçimimiz ile gelinen noktayı konuştuğumuzda hepimiz çok üzüldük. Bizim en büyük hayalimiz İslami ahlakı olan insanların siyasette, ticarette, bürokraside ve sosyal hayatta ön planda olmalarıydı. Bugün bu hayallerimizin tamamının gerçekleştiğini gördük ama maalesef beklentilerimizin çok ötesinde bir durumla karşılaştık. Geçmişte mücahit olanların pek çoğu ya müteahhit olmuş ya siyasetçi olmuş veya büyük tüccar olmuşlar. Yaşam biçimleri değişmiş, eski dostlarından adeta fellik fellik kaçar hale gelmişler. Eski dostlarıyla oturup konuşmaktan korktukları için dostlarından kaçar hale gelmişler. Eski samimiyeti kalan birkaç dost ise üzülmekten başka bir şey yapamaz durumdalar. O günlerde teşkilatlarda çömez olanların bir kısmı şimdi yüz binlerce dolarlık yolsuzluklarla anılmakta. Evladımız hükmünde olanların bir kısmı Sedat Peker’in videolarının kahramanları, bir kısmı da bürokraside üst noktalara gelmişler ama geldikleri yeri çoktan unutmuşlar bile.

Bu durum benim için sürpriz değildi. Piyasayı az çok tanıyan birisi olarak neyin ne olduğunu, kimin ne yaptığını az çok biliyoruz ama hayatını bu davaya adamış samimi müslümanların hayallerini yok etmenin ne kadar acı verici bir şey olduğunu yakından müşahade etmek insanı üzüyor. İnsanın keşke Siyasal İslam iktidar olmasaydı diyesi geliyor. Kanaatimce AK Parti camiası bu durumun farkında değil. Geçmişini bilmeyen insanların geleceğinin olmayacağını unutmayalım. Z nesli dedikleri şimdiki nesil bu hakikatleri bilmediğinden değil Ak Parti’yle uzaktan yakından ilgili olmayı İslam’la, imanla, maneviyatla uzaktan yakından ilgisiz hale geldi. Bu saatten sonra AK Parti gitmiş, MHP gitmiş, CHP gelmiş, İYİ parti gelmiş hiç önemli değil. Bugün iktidarda CHP olmuş olsaydı Sedat Peker’in anlattıklarının onda birini yapamazdı. Konuşmaya sıra geldiğinde mangalda kül bırakmayan Siyasal İslamcılar bu saatten sonra sınıfta kalmışlardır. Siyasetin içerisinde olsaydım ben de aynı kategoride olurdum. Allah’a şükürler olsun ki siyasetten ayrıldık da bu vebale ortak olmadık.

Eskiden atalarımız, babalarımız, büyüklerimiz CHP’nin İslam’a yaptığı kötülükleri anlatıp dururlardı. Biz de haliyle çok etkilendiğimizden CHP denilince akla İslam düşmanlığı gelirdi. Şimdi yaşananları görünce bizimkilerin yaptığını CHP yapmış olsaydı değil elli sene yüz sene iktidar yüzü göremezlerdi. Zaten artık iktidar muhalefet ayrımı sadece fanatik partililer için önem arz etmekte. İş adamları, bürokratlar, sanayiciler için siyasi parti ayırımı kalmadı. Bunun en bariz örneği dün şehrimize gelen CHP Genel Başkanı bizim böyyüük demir tüccarlarında işçilerle beraber öğle yemeği yemiş. Bana da gelse ben de bir gazeteci olarak misafir ederdim hiç sorun değil. Globalleşen dünyada siyaset de globalleşme yoluna girdi dersek abartmış olmayız. Ben ki elli yıllık Milli Görüşçü bu şekilde düşünebiliyorsa demek ki artık şu parti iktidarda bu parti iktidarda hiç önemli değil. Siyasetle ilgili durum bu ancak İslami konudaki düşüncelerim çok farklı. Varoluş ve yaradılış nedenimiz olan Allah’a kulluk noktasında gelinen noktanın çok ama çok üzücü bir durumda olduğunu ifade etmek isterim. Gerek sosyal medyaya gerekse bazı köşe yazılarımdaki yorumlara bakınca o kadar üzücü ifadeler görüyorum ki aklım hafsalam şaşıyor. 

Gençliğin; Allah, peygamber, İslam ve Kuran konusunda geldiği nokta çok kötü bir durumda. Çok değil bundan on yıl önceki gençliği arar hale geldik. Z kuşağı dedikleri bugünkü genç nesil biz anne, baba ve dedelerinin ipin ucunu salmamız sonucunda geldikleri nokta üzücü. Ya deist olmuş yani Allah’a iman edip peygambere iman etmeyen veya Ateist olmuş bir nesille karşı karşıyayız. Bunun suçlusunun şu veya bu değil, bizler olduğunu unutmayalım. Bu çocukların anne babaları, dedeleri veya aileleri İslami yaşam konusunda samimi olsaydılar bu çocuklar kesinlikle böyle olmazlardı. Eğitimin başı ailedir, okullarda verilen öğretimdir. Ailede gerekli eğitimi almayan bir çocuğun okuldan alabileceği çok fazla bir şey yoktur. Ecdadımız beş yaşına gelen çocuğu namaza neden başlatmıştır? Anne babanın namaz kıldığı, oruç tuttuğu, kurban kestiği bir aileden ateist çok zor çıkar. Hiç çıkmaz demiyorum ama yüzde onu bulmaz, onun da nedeni yine samimiyetsizliktir. AK Parti iktidarları Kuran kurslarının ve imam hatip okullarının sayısını artırdı ama maalesef istenilen sonuç alınamadı. Neden alınamadı; niteliğe değil niceliğe önem verildi de ondan alınmadı. Umarım bu duruma bir çare bulunur yoksa önümüzdeki günler gerçekten zor haberiniz olsun. Bugünlük de bu kadar, kalın sağlıcakla.