Kral Triopas’ın oğludur Thessalialı Erysikhton.

Çok huysuz bir adamdır. Müthiş öfkelidir.

Kimseyi bulamayınca kendi kendine kızdığı bile anlatılır.

Ayrıca kendini çok beğenir, kendinden başka kimseyi de beğenmezmiş.

Bütün yasaları, değerleri, nasihatleri hiçe sayarmış.

Bir gün bütün uyarılara karşın Tanrıça Demeter’e ait kutsal meşe ağacını durup dururken keser.

Bunu öğrenen Demeter, Erysikhton’u şimdiye kadar hiç görülmemiş ve duyulmamış biçimde cezalandırmaya karar verir.

Yeryüzündeki bütün canlılar için ürün yetiştiren, yiyecek sunan Tanrıça Demeter, Açlık Tanrısı Fames’e haber gönderir Erysikhton’u cezalandırması için.

Korkunç görüntülü Fames açlık diyarından uçarak gece yarısı Erysikhton’un sarayına gelir, yatak odasına girer.

Erysikhton derin bir uykudadır.

Kolları arasına alır ve açlık zehirini nefesi ile onun nefesine katar.

Erysikhton’un ağzından boğazına, midesinden bağırsaklarına kadar bütün vücuduna yayılır açlık.

Daha uykusundayken acıkmaya başlar, rüyasında yemek yerken görür kendini.

Sonra büyük bir açlıkla uyanır.

Midesinden başlayan, bütün vücudunu kasıp kavuran bir açlığın pençesine düşmüştür.

Çok uzun süren bir kıtlıktan çıkmış gibidir.

“Açım” diye bağırarak fırlar yatağından. Bütün hizmetçilerini, kölelerini seferber eder.

Masasına sürekli yemek taşınıyordur. Hepsini bir solukta tüketip daha fazlasını istiyordur.

Yedikçe açlıktan kıvranması artıyordur sanki.

Bütün malını, mülkünü, kölelerini satar, varlığının hepsiyle yiyecek bir şeyler alır.

Artık ne malı kalmıştır, ne mülkü, ne de parası… Ama hala açtır.

Sonunda çocuklarını da köle olarak satıp karnını doyurmak için bütün parasıyla yiyecek alır.

Ne yaparsa yapsın, ne kadar yerse yesin açlığını asla bastıramamıştır ve artık yiyecek bir lokması bile kalmamıştır.

Açlıktan çıldırmış gibidir. Sonunda kendi gövdesine saldırır. Kendisini yiye yiye ölür.

Tanrıça Demeter’in kutsal meşe ağacını kesip Açlık Tanrısı Fames tarafından açlıkla cezalandırılan Erysikhton, mitolojik bir öyküde değil de günümüz Türkiye’sinde ‘Başkan’ adayı olsaydı ne olurdu diye merak etmişimdir hep.

Herhalde önce yola çıktığı yakın arkadaşlarını yerdi tek tek.

Ama bir türlü doymazdı.

Kendi seçmenlerini yer, yine aç kalırdı. En sonunda kendini de yer bitirirdi.