İnsan sosyal bir varlıktır ve cemiyet halinde yaşar. Yaratılış kodları buna müsaitttir. Ne kadar toplum içinde yaşarsa o kadar müşfik ve merhametli olur. Ne kadar toplum dışında olursa o kadar kaba ve kırıcı duruma düşer. Bir arada yaşama kodları üzerine yaratılan insan, diğer insanlara karşı temel sorumluluklara sahiptir ki bunları karşılıklı yerine getirmek zorundadırlar.  Ancak, birbirlerine karşı sorumlulukları olan insanlar bu ilişkileri sürdürürken ya fıtratlarının kendilerine yüklediği görev gereği hasbi olurlar, ya da fıtratın dışına çıkarak hesabi ylaklaşımlar içerisine girerler.

Bu değerlendirmeden hareketle insanların diğer insanlarla olan ilişkilerini kategorik bir tasnife tabi tutarsak; bazıları ekmek gibidirler ki herkese ve her zaman gereklidirler, olmazsa olmaz gibidirler. Bazıları ilaç gibidirler, gerektiği zaman gereken kişilere lazım olurlar, bunlar da olması gerekenlerdir ve ortalama insan grubu içerisinde sayılabilirler. Bazıları arnavut biberi gibi acıdırlar ki, bunlar her gittiği yeri rahatsız ederler ve ilişki kurmaya çalıştıkları insanlara zarar verirler, bunlardan uzak durmak lazım gelir. Bazıları da vardır ki zehir gibidirler, nerede olurlarsa olsunlar diğer insanlara zararı dokunur. Bunları toplumdan uzaklaştırmak, toplumu da onlardan korumlak gerekir.

İslam dini faydalı olmayı esas almıştır. Elbette zarırsız olmak da övülecek bir durumdur. Ama nötr, yani ne zarır ne de faydası olmayan insan ideal müslüman tipi değildir. Zararlı olan insanlardan uuzak kalmak ve zaralarından emin olmak için, bir takım tedbirler geliştirmek gerekir. Bu tedbirlerin en başında geleni “Selam”ı yaygınlaştırmak, güven parolası olduğunu toplumsal algıya dönüştürmektir.

İtikadimize göre selam vermek sünnet, almak ise farzdır. Selam; muhabbet, saygı, barış ve güven gibi insanlar arası ilişkilerde zararı ortadan kalıdrırıp, ilişkiyi faydalı hale getirecek en önemli ilahi bir eylemdir. “Selamdan önce kelam yoktur” buyuran Peygamberimizin bu mesajı da, ikili ilişkilerde güvenin ve faydalı ilişkinin hareket noktasının “Selam” olduğunu ortaya koymaktadır.

Kur’anı Kerimde Yüce Allah; “Cahiller size sataşırsa Selam deyin, geçin” buyurmaktadır. En düşük profilli insanlarda ve ilişkilerde bile ilk ve son eylem “Selam”dır. Böylece iki insanın birbirine zararsız olduğu ilan edilmekte, o iki kimse de birbiriyle ilişki geliştirmese bile zararlarından emin olduklarını bilmektedirler. Bir müslümanın diğer bir müslümana yardımı, kakısı, hizmeti; ibadettir. Kendini düşünerek ve kendi dünyalık menfaatlerini hesaba katarak diğer insanlarla ilişki kurmak İslama göre “Şer” kabul edilmiştir. Bu gibi insanların da “Şerli” olduğu Peygamberimiz tarafından haber verilmiştir. Çıkarları için hoşgörünmeyi davranış haline getirenlerin ifşa edilmesi gerekir.

İslam; bir yaşam sisteminin adıdır. Hz. Adem ile başlayan ve son insanla bitecek olan dünya yaşamındaki huzurlu hayat sistemi “İslam”dır. Bu sistemin en başta gelen özelliklerinden birisi insanın değeri, ikincisi de değere layık ve şerefli olarak yaratılan  insanların birbirine hizmetidir. “Şerefli İnsan” olmanın şartı; Yaratana itaat, insanlara adalet, canlılara merhamet merkezli bir yaşamdır. İnanan insanlara merhamet merkezli yardım, inanmayan insanların da inanmalarını sağlamadaki katkı insanın faydalı olmasının “adı”dır.