Ahlak; insanların düşüncelerinin hayata ve davranışa yansıyan biçimine denir.
İnfak; var olanı paylaşmak demektir. İnfakı sadece maddi olarak değerlendirmek de yanlıştır.

İmkanları olmayanın da paylaşacak şeyi vardır. Peygamberimiz; “..yarım hurma ile bile olsa sadaka veriniz, o da yoksa tebessüm ediniz, tebessüm etmek de sadakadır..” buyurmuştur. Sahip olunan şeyden mutlaka vermek gerekir.

Esas olan, insanların birbirlerinden istifade etmeleridir. Bazılarının imkana, bazılarının merhamete, bazılarının şefkate, bazılarının da adalete ihtiyacı vardır.
Bunların paylaşılması infaktır. İnfakın da bir ahlakı vardır. İnfakı yapmak ayrı şeydir, usulüne riayet etmek daha başka bir şeydir.

İnfakta bulunmamak çok büyük bir eksikliktir ama yapılan infakın usulünde hata yapmak ve infak ahlakını bilememekten kaynaklanan sonuçlar daha da vahim kusurlar doğurur. 

İnfak ahlakı; infakı yaparken ihlas ve samimiyet içerisinde olmaktır. Paylaşırken şımarmamaktır. Paylaştığın kimseyi ezmemektir. Verdiğinin senin değil, verdiğin kimsenin hakkı olduğunu bilmektir. İnfakta haddini bilmek gerekir. İnfak, büyüklenmek için değil, imkanın sahibini tanımak için vaaz edilmiştir.

Sağ elin verdiğini sol elin bilmemesi infakta temel kuraldır. Gizli sadaka verenlerin Peygamberimizin sancağı altında haşr olacağı müjdelenmiştir. İnfak,  kimsesizlerin nefesi ve sesidir.

Her zaman mutlaka paylaşacak bir hurmamız, içireceğimiz bir suyumuz, yedireceğimiz bir ekmeğimiz, giydireceğimiz bir gömleğimiz, söyleyeceğimiz güzel bir cümlemiz, okşayacağımız bir elimiz, güleceğimiz bir gözümüz, tebessüm edeceğimiz bir dudağımız olsun…

Bunlar yapılırken, infak ahlakının sınırları zorlanmasın.. İnsanların onurları incitilmesin… Müslümanların gururları kırılmasın… Göz yaparken kaş çıkartılmasın… 

İnfak yaparken, infak ahlakını dikkate almak ve bu güzel amelin faziletini buharlaştırmamak gerekir.