İnsan hayattan öncelikle uzun ömürlü sağlıklı bir yaşam istemeli.

Ele güne muhtaç olmadan, ileri yaşlarında kendi kendine yetebileceği bir hayat.

Ama nedense sağlıklı ve uzun ömürlü olsa da insanoğlu “aradığımı buldum” demiyor.

İnsan hayatta kaliteli yaşam için maddiyat arıyor.

Ama bunun sonunu bulamıyor, “bu kadar yeter” diyemiyor.

Hayatı boyunca daha çok para, daha fazla mal peşinde koşmaktan vazgeçmiyor, durumu ne kadar iyi olursa olsun bundan taviz veremiyor.

İnsan hayatta paranın yanında haz peşinde de koşuyor, İnsanoğlu kendisine haz veren her türlü fırsatı değerlendirmek istiyor.

İnsanın  bir de “sevgi” kelimesi ile yakın ilgisi vardır. Bir ömür boyu insan sevmeyi ve sevilmeyi arıyor. 

Anne,baba, kardeş,akraba, dost,arkadaş, evlat ve eş ten sevgi bekliyor.

Samimi bir mümin için Allah sevgisi sevgilerin en büyüğüdür.

Zaten insan yalnızlığın Allah’a mahsus olduğunu, bir tek o yüce varlığın kendi kendisine yetebileceğini biliyor.

İnsan yalnız yaşamayı istemez, yalnız yaşayan insanlar çabuk hastalanır ve ömürleri daha kısa olur.

İnsanoğlu aklı olan tek varlıktır, aklı ile merak eder ve araştırır. 

İnsanoğlu güzeli olan her şeyi arar. 

Ancak, bir gerçek var ki, insanoğlu ömrünün bir kısmından sonra kendine gelmeye başlar ve eninde sonunda tek bir arayışa yönelir.

Huzur!

Huzuru aramak!

İnsan en sonunda aradığının huzur olduğunu fark eder.

Bir tatlı huzur bulayım der, huzuru için bir gün gelir, her şeyden vazgeçer.

Ömrünüz uzun, sağlığınız yerinde, huzurunuz bol olsun.